عفونت مجاری ادراری در کودکان

تعريف: عفونت مجاری ادراری به معنی عفونت مثانه، جالب، و ساير قسمت های سيستم ادراری مثل لگنچه کليوی می باشد.
نكات:
شيوع اين بيماری به طور قابل ملاحظه ای با سن و جنس ارتباط دارد.
UTI در نوزادان ختنه نشده شايعتر است، ولی بعد از دوره نوزادی در دختران شيوع بيشتری دارد.
2/5 درصد دختران در گروه سنی 11-7 سال مبتلا به اين بيماری می شوند. UTI در اين سنين در پسران کاملا نادر است.
50% احتمال عود مجدد در دختران وجود دارد.
راه رسيدن باکتری به مجاری ادراری در دوره نوزادی جريان خون و در ساير سنين از راه صعود از پيشابراه ( مجرای خارجی ادرار ) به طرف بالا می باشد.
تشخيص و درمان صحيح و کامل آن به ويژه درکودکان زير 3 سال از اهميت زيادی برخوردار است، زيرا تشخيص آن مشکل بوده و خطر ابتلا و درگيری کليه و نارسايي آن زياد است.
دخترها بيشتر از پسرها به عفونت ادراری مبتلا ميشوند زيرا پيشابراه در دختران کوتاه تر و ميکروبها راحت تر به داخل مثانه راه می يابند.

عوامل ایجاد کننده:
شایعترین ارگانیسم ها عبارتند از: اشرشيا کولی (E.coli)، کلبسيلا، پروتئوس، استافيلوکوک، ويروس ها

عوامل زمینه ساز:
1- تاخير در ختنه نوزاد
2-تخليه ناکافی مثانه
3- ريفلاکس (پس زدن ) ادرار از مثانه به طرف بالا به دليل اختلالات آناتوميکی يا التهاب مثانه.
4-مصرف برخی از داروها

علائم شايع:
1- در شيرخوار: تب، کاهش وزن، عدم وزن گيری، تهوع، استفراغ، اسهال و زردی.
2- در کودکان بزرگتر: تکرر ادرار، سوزش و درد در حين ادرار کردن، دل درد، بی اختياری ادراری، شب ادراری بدون سابقه فاميلی، ادرار بدبو.
3- در صورت درگيری مجاری فوقانی ادراری: علاوه بر علائم گفته شده در صورت درگيری مجاری فوقانی ادراری علائم زير نيز ديده می شود: تب و لرز، درد پهلوها، هماچوری (وجود خون در ادرار).
با مشاهده علائمی همچون تب و يا جيغ کشيدن بچه به هنگام ادرار کردن ( اگر نوزاد می باشد ) و بيقراری حتما شک در عفونت ادراری کرده و فورا به پزشک مراجعه نماييد.

تشخيص:
1- کشت ادرار، با استفاده از روش های مختلف از جمله کيسه ادراری، سونداژ و نمونه وسط ادرار
2- تجزيه ادرار، يعنی بررسی وجود باکتری در ادرار، وجود گلبول سفيد در ادرار و ...
3- استفاده ازروش های تشخيصی نظير: سونوگرافی کليه و مجاری ادراری و سی تی اسکن کليه و پيلوگرافی وريدی.

درمان:
دکتر فرهت میگوید: درمان بيماری با آنتی بيوتيکهای مناسب انجام می شود. نوع آنتی بيوتيک بر اساس نتيجه و پاسخ کشت ادرار است.

توصيههای بهداشتی:
1) طول دوره درمان را کامل کنيد.
2) 1 تا 2 هفته بعد از اتمام داروها مجددا نمونه ادرار جهت کشت گرفته شود تا از درمان کامل عفونت اطمينان حاصل کنيد.
3) کودک را به مصرف زياد مايعات مثل آب، چای کمرنگ، آب سيب و مايعات ديگر تشويق کنيد تا عفونت دفع شود.
4) اجازه ندهيد فرزندتان ادرار خود را به مدت طولانی نگه دارد و يا آن را کاملا تخليه نکند.
5) تا حد امکان از پوشيدن لباس های تنگ و چسبان و يا پلاستيکی به کودک خودداری نماييد. لباس نخی ترجيح داده می شود زيرا کمتر رطوبت را به خود نگه می دارد.
6) لباس های کودک را با لباس ديگری که آلودگی بيشتری دارند نشوييد.
7) قبل از تعويض پوشک و يا شستن محل ادرار و مدفوع کودکتان، حتما دست های خود را بشوييد.
8) هميشه در هنگام شستن فرزندتان ابتدا محل ادرار و سپس محل مدفوع او را بشوييد. اين کار مانع انتقال ميکروب های روده به مجرای ادرار کودک می شود.
9) از يبوست کودکتان پيشگيری کنيد، زيرا احتمال عفونت ادراری بالا میرود.
10) در صورت عود های مکرر عفونت ادراری، با پزشک متخصص بيماری های کليوی کودکان مشورت کنيد، تا شناسايي علت بيماری، از پيگيری آن دست برنداريد.