تناسب اندام و درجه سلامتی کودک

کودکانی که تناسب اندام دارند سالم ترند و در مواقع خستگی و فشار روانی بیشتر مقاومت می‌کنند، رشد و تحول به نجار منوط به فعالیت بدنی است. برای مثال با ورزش می‌توان پهنای استخوان ها و تجمع مواد معدنی را افزایش داد. فعالیت بدنی، فواید اجتماعی هم دارد چون گروه های ورزشی جزء گروه هایی هستند که در آن ها فعالیت های اجتماعی مهم صورت می‌گیرد و محرومیت از حضور در این گروه ها به رشد اجتماعی کودک لطمه می‌زند. کودکانی که تناسب اندام دارند در مقایسه با کودکانی که تناسب اندام ندارند، خود پنداری بهتری دارند. تمرین بدنی و ورزش نوعی سرگرمی هم هست. بالاخره، ورزش و تمرین بدنی در مدرسه، عملکرد تحصیلی کودکان را بهبود می‌بخشد. متأسفانه بسیاری از بچه مدرسه ایی ها به اندازه کافی تمرین بدنی و ورزش نمی‌کنند یا بیش از حد فعالیت بدنی دارند. ظاهراً کودکان بیشتر به تلویزیون و بازی های رایانه ای علاقه مندند، بسیاری از کودکان شیفته فن آوری های پیشرفته تلویزیونی هستند. در معدودی از ایالت ها دانش آموزان مجبورند برای افزایش تناسب بدنی خویش به اجبار در مدرسه ورزش و نرمش کنند. در این مدارس دانش آموزان عمدتاً ورزش های غیر رقابتی انجام می‌دهند. نظام آموزشی سنتی که تمام تمرکزش بر کشف استعدادهای ورزشی با کودکانی است که رسش را خیلی زود طی می‌کند از عده کثیری از دانش آموزانی که علاقه کمی به فعالیت های بدنی دارند عاقل است.

تربیت بهداشتی

آموزش غذایی و تربیت بدنی بخش هایی از یک برنامه کلی تر به نام تربیت بهداشتی هستند که به بهداشت جسمی و هیجانی می‌پردازد. برنامه های تربیت بهداشتی، تأثیر اموری چون مشروب خوردن و سیگار کشیدن بر بدن را بررسی می‌کنند، این برنامه ها در صورت جامع بودن می‌توانند مفید باشند. کودکان کلاس سومی تا کلاس دوازدهمی که حداقل ۳ سال در برنامه تربیت بهداشتی شرکت کرده اند کمتر احتمال دارد در آینده الکل مصرف کنند، سیگار بکشند مواد مخدر مصرف کنند یا در حین مستی رانندگی کنند، در عین حال احتمال این که کودکان مزبور در آینده بطور مرتب ورزش کنند، کمربند ایمنی ببندند، هر روز صبحانه بخورند و دندان های خود را مسواک بزنند بیشتر خواهد بود.

وقتی ناهار مدرسه کلاس سومی ها مغذی تر می‌شد و در دروس تربیت بدنی مباحثی چون عادات غذایی، نرمش و تمرین بدنی و بحث سیگار کشیدن لحاظ می‌شد کودکان فعالیت بدنی بیشتری انجام می‌دادند و غذاهای کم کلسترول و کم چربی مصرف می‌کردند. یکی دیگر از مباحث و حوزه های تربیت بهداشتی، مبحث پیشگیری از سوانح و رعایت نکات ایمنی است. رایج ترین علت مرگ در اواسط دوران کودکی، سوانح است که بخش اعظم آن به سوانح مربوط به وسایط نقلیه اختصاص دارند. بعضی از سوانح ناشی از عدم رعایت قوانین ساده ای چون نگاه کردن به دو طرف خیابان هستند. بعضی از سوانح نیز معلول اشتباه کودکان در تخمین توانایی های شان هستند؛ مثلا بعضی از کودکان خودشان را سریع تر از آنچه هستند می‌دانند. کودکان در اواسط دوران کودکی غالبأ تصور می‌کنند کارهایی را می‌توانند انجام بدهند که خارج از توان و قدرت شان است. دبستانی ها خودشان را توانمند تر از آنچه هستند می‌بینند و کارهای خطرناکی چون دوچرخه سواری با سرعت با بالا رفتن از بلندی ها را انجام می‌دهند. این نکته خصوصاً در مورد دبستانی های خردسال تر و کودکان بسیار برونگرا و تکانشی مصداق دارد.