آغوز غنی از سلول های فعال ایمنولوژیکی، آنتی بادی ها و سایر پروتئین های حفاظتی است.آغوز علاوه بر اینکه به عنوان اولین واکسیناسیون نوزاد عمل می کند، او را در برابر بسیاری از عفونت‌ها حفاظت می‌نماید و به تنظیم سیستم ایمنی در حال تکامل بدن نوزاد کمک می کند و حاوی فاکتورهای رشد است که به تکامل و عملکرد موثر روده نوزاد کمک می‌کند و ورود میکرو ارگانیسم ها و آلرژن ها را به بدن نوزاد مشکل‌تر می کند.
آغوز به مقدار کم که مناسب با نیاز نوزاد است ترشح می شود و عمل دفع را در نوزاد تحریک می‌کند به‌طوری که مکونیوم سریع از روده خارج می شود که این عمل به خروج موادی که سبب زردی نوزاد می شوند کمک نموده و لذا احتمال زرد شدن نوزادان را کاهش می دهد.
بدن مادر به گرم نگهداشتن مطلوب نوزاد کمک می کند که بویژه برای نوزادان کوچک و کم وزن هنگام تولد اهمیت دارد.همچنین نوزاد استرس کمتری دارد، آرام تر است و تنفس و ضربان قلب او پایدارتر است. نوزاد ابتدا در معرض باکتری های بدن مادر که اکثرا برای او مضر نیستند قرار می گیرد و با عوامل ایمنی موجود در شیر مادر حفاظت می شود، باکتری های بدن مادر جایگزین باکتری های روده و پوست نوزاد شده و با باکتری های مضرتر کارکنان بهداشتی و محیط رقابت می کند و لذا از بروز عفونت های ناشی از آنها پیشگیری می کند.
لمس کردن، به دهان گرفتن و مکیدن پستان، ترشح اکسی توسین را در مادر تحریک می‌نماید که ضمن اینکه جریان یافتن شیر از پستان و ترشح سایر هورمون هایی که موجب احساس آرامش و راحتی مادر می شوند را تحریک می‌کند، سبب انقباض رحم می شود که این امر به خروج جفت و کاهش خونریزی پس از زایمان کمک می کند.
تماس پوست با پوست مادر و نوزاد و تغذیه اولیه با آغوز با کاهش مرگ و میر در ماه اول عمر ارتباط دارد، همچنین با افزایش تغذیه انحصاری با شیر مادر و افزایش طول مدت تغذیه با شیر مادر در ماه های بعدی نیز ارتباط دارد .
.png){kind=icon}
