شرایط پزشکی ایجاد شود. تشخیص زودهنگام این اختلالات برای جلوگیری از تأثیرات منفی آن بر رشد زبان و شناختی کودک حیاتی است. در این راستا، آزمایش‌های شنوایی‌سنجی، درمان‌های ممکن، و برخی عفونت‌های خاص که می‌توانند بر شنوایی تأثیر بگذارند، مورد بررسی قرار می‌گیرند.
آزمون‌های الکتروفیزیولوژیک: این آزمون‌ها مانند آزمون‌های برانگیخته شنوایی برینستم (ABR) که پاسخ‌های عصبی مغز به صداها را اندازه‌گیری می‌کنند، برای تشخیص نقص‌های شنوایی در نوزادان استفاده می‌شوند.
اوتواکوستیک امیشنز (OAEs): این تست با ارزیابی صداهایی که در پاسخ به تحریکات صوتی توسط سلول‌های مویی کوچک در گوش داخلی تولید می‌شود، کار می‌کند. اگر این صداها شنیده نشوند، ممکن است نشانه‌ای از اختلال شنوایی باشد.
سمعک‌ها: برای نوزادانی که دچار کاهش شنوایی هستند، استفاده از سمعک می‌تواند مفید باشد تا به آن‌ها کمک کند صداها را بهتر بشنوند.
ایمپلنت‌های کوکلئار: در موارد شنوایی شدید تا عمیق، ایمپلنت‌های کوکلئار می‌توانند یک گزینه باشند. این دستگاه‌ها به طور مستقیم تحریکات الکتریکی را به عصب شنوایی ارسال می‌کنند.
عفونت‌های مادرزادی: عفونت‌هایی مانند سیتومگالوویروس (CMV)، سیفلیس، و توکسوپلاسموز می‌توانند از مادر به جنین منتقل شوند و باعث اختلالات شنوایی در نوزادان شوند.
مننژیت نوزادی: این عفونت جدی مغز و غشاء محافظ آن می‌تواند به عصب شنوایی آسیب برساند و باعث کاهش شنوایی یا کری در نوزادان شود.
بطور متوسط سالانه 6000 نوزاد مبتلا به کم شنوایی در کشور متولد می شوند. علل متفاوتی سبب بروز این مشکل درنوزادان می‌شود. از جمله علل قبل از تولد (توارث و ازدواج های فامیلی، ابتلا مادر به بیماری های عفونی، مصرف خود سرانه دارو و ضربه به مادر و....) و یا علل حين و بعد از تولد (زردی شدید، عفونت مکرر، تب و تشنج و ضربه به سر و...). لذا با توجه به تنوع علل ناشنوایی ضروری است همه نوزادان تحت بررسی شنوایی قرار گیرند تا در صورت وجود مشکل هر چه سریع تر اقدامات درمانی و توانبخشی لازم انجام گیرد.
- از بدو تولد تا یک ماهگی در مقابل صداهای بلند چشم هایشان گشاد شده و یکه می‌خورند و چشمک می‌زنند.
- از 1 تا 4 ماهگی در هنگام شنیدن اصوات ساکت می‌شوند و با چشم به کسی که صحبت می‌کند نگاه می‌کنند.
- از 4 تا 8ماهگی سر را به طرف منبع صدا برمی‌گردانند، از شعر ها و آهنگ های ساده لذت می‌برند.
- تا 12 ماهگی اگر به اسم خودش صدا بزنید بر می‌گردد.
ضرورت تشخیص زود هنگام کم شنوایی در نوزادان از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. زیرا که در سه سال اول زندگی جهت رشد گفتار و زبان، اهمیت ویژه ای دارد. پس لازم است هر چه سریعتر کم شنوایی و میزان آن تشخیص داده شود و اقدامات مناسب انجام گیرد تا از مشکلات و عوارض زیر جلوگیری شود :
مشکل در یادگیری زبان
ایجاد مشکل در یادگیری خواندن و نوشتن و افت تحصیلی
ایجاد مشکل در برقراری ارتباط با دیگران
ایجاد مشکلات رفتاری مانند: اضطراب، گوشه گیری، زود رنجی، پرخاشگری، بزهکاری
هدف از شنوایی سنجی، بررسی وضعیت شنوایی همه نوزادان در بدو تولد و کشف نوزادان کم شنوا قبل از 3 ماهگی و ارائه خدمات درمانی و توانبخشی قبل از 6 ماهگی است. آزمون هایی که جهت بررسی وضعیت شنوایی نوزاد شما انجام می شود بسیار ساده، بی خطر و بدن درد بوده و در هنگام خواب نوزاد اجرا می شود.
نتیجه آزمون غربالگری، وضعیت شنوایی نوزاد شما را در زمان آزمایش نشان می دهد و چون تعدادی از کم شنوایی ها دیر رس و ثانویه و یا متعاقب حوادث و بیماری هاست توجه: پی گیری روند رشد گفتار و زبان و در واقع پیگیری روند تشخیص و درمان و توانبخشی است.
نوزادان بعد از ترخیص از بخش بایستی تحت شنوایی سنجی قرار گیرند بعضی از نوزادان بعد از اولین تست شنوایی سنجی ممکن است در هفته دوم هم تحت معاینه باشند و این بدان معنا نیست که نوزاد شما ناشنوا است بلکه بدین خاطر است که اولین تست نتوانسته به طور واضح و مطمئن بگوید که مشکل شنوایی وجود دارد یا نه.
در صورت وجود مشکل اگر نوزاد به شنوایی سنجی های بعدی نیاز داشت شما باید آن را پی گیری کنید چون شنوایی خوب جهت رشد و مهارت های گفتاری نوزاد لازم است. همچنین لازم است در مورد شیر خواران پر خطر بویژه نوزادان نارس در فاصله بین سال اول و دوم زندگی شنوایی سنجی مجددا صورت گیرد.
توجه به این موارد می‌تواند کمک شایانی به حفظ و بهبود توانایی‌های شنوایی نوزادان در دوران حیاتی رشد آن‌ها کند و به آن‌ها کمک کند تا پتانسیل شناختی و زبانی خود را به حداکثر برسانند.
.png){kind=icon}
سعیید گلزار
مطلب کاملا عالی بود.
سه شنبه 30 مهر 1398 16:45ممنون