اولین اسباب و وسایلی که کودکتان را با آن آشنا می‌کنید آویزها هستند. آن‌ها باعث تقویت تمرکز و افزایش توانایی مشاهده او می‌شوند. وسعت دید نوزاد هنگام تولد بسیار محدود و حدود ۲۰-۳۰ سانتی‌متر است. باکمی تلاش و ممارست او می‌تواند اشیایی که به‌آرامی در این فاصله حرکت می‌کنند را دنبال کند. هنگامی‌که کودک حرکت آویز بالای سرش را زیر نظر دارد، علاوه بر این‌که تمرکزش پرورش می‌یابد، گامی به‌سوی کشف نظری جهان پیرامونش نیز برمی‌دارد. او با این اسباب‌بازی‌های معلق شکل‌ها و رنگ‌های گوناگون و مفاهیمی چون عمق و حجم را می‌شناسد. چشم دوختن به این اشیا متحرک در ماه‌های نخست برای نوزاد بسیار لذت‌بخش است.
به سقف و بالای تشک بازی کودک قلابی را به محکم‌ترین و مطمئن‌ترین شکل ممکن پیچ کنید. این قلاب باید بتواند وزن کودک را تحمل کند. برای تعیین دقیق محل نصب قلاب، روی تشک بازی او دراز بکشید و سرتان را دقیقا همان‌جایی قرار دهید که سر نوزادتان قرار خواهد گرفت، سپس از شخص دیگری بخواهید تا آویزی را در ۲۰ - ۲۵ سانتی‌متری بالای سر شما نصب کند. دقت کنید که زاویه دید کودک نسبت به شئ آویزان بالای سرش به نحوی تنظیم شود که کمر و گردن او آسیبی نبیند. علاوه به راین لازم است که آویزها را به‌صورت گردشی هر دو یا سه هفته در میان تغییر دهید تا کودک از یک‌شکل خاص خسته و نسبت به آن بی‌تفاوت نشود.
این آویزه در صدر اسباب‌بازی‌های متحرکی قرار دارد که کودک را با آن آشنا می‌سازیم. هنگام تولد، علی‌رغم تاربینی، نوزاد توانایی تشخیص نور حرکت، فرم و تضاد برخی عناصر را دارد. اجزای موناری بسیار سبک هستند و حرکت ملایم هوا آن‌ها را دور محورشان تاب می‌دهد و همین توجه کودک را جلب می‌نماید. او تضاد، شکل، ابعاد و تعادل این عناصر را به‌دقت زیر نظر می‌گیرد و جذب آن‌ها می‌شود. این آویزه را برونو موناری از هنرمندان نامدار هنرهای تجسمی طراحی و ساخته است. او معتقد بود درک مفاهیم نظم و روابط هندسی و ریاضی اکتسابی نیستند و انسان ذاتاً توانایی درک آن‌ها را دارد. موناری کتاب‌های زیادی مخصوص کودکان خردسال تألیف کرده است.
ابعاد اجزای تشکیل‌دهنده را متناسب با قطر توپ بلورین می‌توانید تغییر دهید. یک عدد توپ بلورین برای انعکاس نور دو ورق کاغذ و یا مقوای ۱۸۰ گرمی مشکی و سفید یک میله چوبی به قطر ۵ میلی‌متر نخ، چسب، قیچی، یک پرگار، خط کش و یک مداد یک‌قلم مو، رنگ سفید و رنگ مشکی، چسب نواری
روش محاسبه اندازه قطعات فرمول زیر است: جسم ب = الف (قطر توپ بلورین) + ۱/۳ شعاع الف اگر قطر توپ بلورین ما ۶ سانتی‌متر باشد.
الف = ۶ سانتی‌متر
ب = ۶ + ۱ = ۷ سانتی‌متر
سه قطعه چوب را به ابعاد زیر ببريد: ۶ برابر الف = ۳۶ سانتی‌متر
۵ برابر الف = ۳۰ سانتی‌متر
۳ برابر الف = ۱۸ سانتی‌متر
و هرکدام از اشکال هندسی ابعاد زیر را دارند:
میله بزرگتر را سفید، متوسط را مشکی و کوچک را خاکستری کنید. اگر توانستید، میله کوچک تر را سفید و مشکی کنید. وقتی خشک شد، نوار چسبی را به طور دورانی دور چوب بچسبانید و روی آن رنگ مشکی بزنید. اندازه نخ هایی که اشکال هندسی را به آن می‌آویزید طوری در نظر بگیرید که نتیجه کار به این صورت دربیاید:
کودک رنگ‌ها را از همان ابتدا می‌بیند اما در تشخیص طیف‌های نزدیک به هم مشکل دارد. این آویز مفاهیم جدیدی را برای او مطرح می‌سازد، زیرا هم‌حجم دارد و هم‌رنگ‌های شاد.
وسایل موردنیاز: کاغذهای رنگی مات یا براق به رنگ‌های زرد، قرمز و آبی یک‌تکه چوب به طول ۲۵ سانتی‌متر و قطر ۷ میلی‌متر چسب مایع و یک خط کش فلزی قیچی با تیغ برش (کاتر) یک گلوله نخ
بر اساس الگوی زیر سه‌هشت ضلعی بکشید. هر ضلع را تا بزنید. سرنخ را قبل از تای کامل هشت‌ضلعی با چسب نواری داخل آن بچسبانید. هشت‌ضلعی را بچسبانید. مکعب‌هایی را که ساخته‌اید مطابق تصویر به چوب آویزان کنید. روشی دیگر می‌توانید سه‌هشت ضلعی به‌اندازه های متفاوت با ضلع‌های ۴ ۴، ۵، ۵ سانتی‌متر درست و آویزان کنید. بزرگ‌ترین هشت‌ضلعی را آبی و کوچک‌ترین را زرد کنید، چون نوزاد آبی را به‌سختی می‌بینند، اما زرد را خوب تشخیص می‌دهد.
از دوماهگی به بعد کودک رفته‌رفته طیف‌های رنگی را بهتر تشخیص می‌دهد. این آویز سوم از پنج توپ یک رنگ در طیف‌های مختلف تشکیل‌شده و به کودک کمک می‌کند علاوه بر مفهوم رنگ، مفهوم عمق دید را نیز لمس کند چراکه توپ‌ها در یک خط افقی قرار نمی‌گیرند. تاب خوردن ملایم توپ‌ها بسیار فریبنده و آرام‌بخش هستند. کودک زمانی طولانی به یکی از آن‌ها خیره می‌شود و گاه خمیازه می‌کشد و بسیار لذت می‌برد. یکی از همکاران ماریا مونته سوری به نام جیانا گابی که با خردسالان کار می‌کرد این آویز را طراحی کرده است.
وسایل موردنیاز: ۵ توپ به قطر ۴ سانتی‌متر از جنس پلی‌استر استیرن یک میله چوبی به قطر ۵ تا ۸ میلی‌متر و طول ۲۵ سانتی‌متر یک ظرف رنگ (به رنگ تیره‌ترین توپ) ۱۰ کلاف نخ کاموا برای هر طیف ۲ کلاف
طرز ساخت: هرکدام از توپ‌ها را کاملاً با نخ بپوشانید. وقتی‌که توپ‌ها کاملاً پوشانده شدند، نخ را گره بزنید، اما نبرید و سرش را آزاد بگذارید. میله چوبی را رنگ کنید. توپ‌ها را به چوب آویزان کرده و نخ اضافه را دور محور چوبی بپیچید. روشن‌ترین توپ را دورترین و تیره‌ترین را نزدیک‌ترین به کودک قرار دهید، زیرا کودک رنگ تیره را به‌سختی تشخیص می‌دهد. دقت کنید که نخ آویز توپ‌ها یک اندازه نیستند و از کوتاه به بلند تغییر می‌کنند.
این آویز چهار آدمک ۱۷ سانتی‌متری دارد که در باد می‌رقصند و نور را منعکس می‌کنند، درنتیجه با هر بار تاب خوردن رنگین‌کمانی کوچک به وجود می‌آورند، حرکت آن‌ها برای کودک بسیار جذاب است و او سعی می‌کند باکمی تمرکز آن‌ها را بگیرد. آدمک‌ها را در فاصله‌ای قرار دهید که کودک مشتاق به گرفتن آن‌ها باشد اما درعین‌حال در دسترسش نیز نباشند. دقت کنید که اگر کودک را دقیقاً زیر آویز قرار دهید ممکن است کمرش آسیب ببیند و بهتر است باسن او زیر آویز قرار گیرد. وسایل موردنیاز: چند ورق کاغذ رنگی گلاسه متالیک سه قطعه چوب بالسا در اندازه‌های ۲۵، ۳۰، ۳۵ سانتی‌متر یک قرقره نخ قیچی و مداد
الگوی آدمک‌ها را بزرگ کنید تا قدشان ۱۷ سانتی‌متر شود. الگوها را روی ورق‌های رنگی قرار دهید و ببرید. دو آدمک را روی چوب ۲۵ سانتی‌متری و دوتای دیگر را روی چوب ۳۰ سانتی‌متری وصل کنید. دو چوب کوچک‌تر را با نخ به چوب ۳۵ سانتی‌متری آویزان کنید.
کودک درک بهتری نسبت به حجم و فواصل دارد، بر حرکات دست و بازوانش مسلط‌تر است می‌کند اشیا را با دقت بیشتری در دست گیرد و مو و عینک شمارا نیز می‌کشد. اینک کودک پا به مرحله حساس جدیدی گذاشته و رابطه بین دیدن و لمس کردن را تجربه می‌کند. از اسباب‌بازی‌های آویخته شده و آویزهای متحرک معمولی استفاده کنید. وی پس از تمرکز بسیار با حرکاتی کند سعی و می‌کند این اشیاء را شکار کند؛ اما هر چه را بگیرد نمی‌تواند برای مدتی طولانی نگه دارد. پس بهتر است آن‌ها به کشی متصل باشند تا کودک پس از یک‌بار چنگ زدن و رها کردن دوباره به شکارشان برود جسم موردنظر را با دقت انتخاب کنید، نه تیز باشد و نه زبر و نه آن‌قدر کوچک که بتواند آن را قورت بدهد و البته نباید آغشته به مواد شیمیایی باشد. از وسایل بازی متداول استفاده کنید، عروسک‌های رنگ‌رنگی چوبی یا کاغذی به شکل ماهی، پروانه، پرنده و یا هر موجودی که در طبیعت وجود دارد. ماهی ها برفراز سرش شنا می‌کنند و او پس از مدتی مشاهده سعی می‌کند که آن ها را با پاهایش شکار کند.
کودک انرژی زیادی صرف هماهنگ کردن حرکات دست و بازویش می‌کند تا حلقه آویخته را بگیرد و به دهان ببرد. حلقه‌ای به قطر ۸ سانتی‌متر و ضخامت یک سانتی‌متر مناسب دست‌های کوچک او انتخاب کنید. این حلقه را به روبان محکمی که خود به قطعه‌ای کش متصل است آویزان کنید. فاصله حلقه تا کودک به‌اندازه بازوهای او باشد. برای پوشاندن سطح حلقه می‌توانید از یک لاک اورگانیک که خطری برای کودک ندارد استفاده کنید.
شکار منگوله مهارت بیشتری می‌طلبد. این شیء براق صدادار مفهوم نویی برای کودک دارد. او درمی‌یابد که رابطه‌ای میان حرکت او و صدا وجود دارد، زیرا هرگاه بتواند منگوله را بگیرد، صدایی از آن شنیده می‌شود و این تجربه برای کودک بسیار لذت‌بخش است. منگوله‌ای به قطر تقریبی ۴ سانتی‌متر انتخاب کنید آن‌ها محکم به روبان پهنی گره بزنید روبان را به کشی بدوزید منگوله را بافاصله از کودک جایی بیاویزید طوری که اگر بازویش را بکشد بتواند آن را بگیرد.
اکنون دیگر کودک خیلی پاهایش را تکان می‌دهد، حتی می‌تواند آن‌ها را با دست‌هایش بگیرد و یا در هوا پای دوچرخه بزند ... توپ بزرگ پارچه‌ای منگوله‌داری را بالای پاهایش بیاویزید. او برای به صدا درآوردن منگوله حرکات چرخشی و کششی مختلفی را امتحان می‌کند که همگی برای تقویت عضلات ران و استحکام بدنش مفیدند. هر سعی و تلاش او برای پا زدن به توپ منگوله‌دار او را برای ایستادن آماده‌تر می‌سازد.
.png){kind=icon}
