هرچند که به نظر می رسد، مشکل پوشش مناسب مربوط به دوره نوجوانی و جوانی است - که بحث در مورد لباس مناسب، شلوار پاره، دامن کوتاه و امثال آن آغاز می گردد - ولی در برخی از خانواده ها لباس پوشاندن به کودکانِ نوپا کشمکشی است که تمام روز به طول می انجامد و در اغلب موارد هم مشکل اصلی خود لباس نیست. در این قبیل موارد استقلال طلبی کودکان است که لباس پوشاندن را دردسر ساز میکند، زیرا آنان از اینکه لباس دل خواهشان را انتخاب کرده و آن را به تنهایی بپوشند، لذّت میبرند اما اگر در لباس پوشیدن، غذا خوردن، شستشوی دست و صورت، حمام رفتن، بازی کردن و ... با کودکتان مشکل دارید و از او رفتارهای نامناسب و بهانهگیری متعدد مشاهده میکنید، مشکل شما، مشکل کنترل است و نه لباس و ... .
در اغلب موارد هنگامی که والدین در لباس پوشاندن به بچه، با مشکل مواجه میشوند؛ با دادن حق انتخاب به او و مطرح کردن گزینههای متعدد سعی در حل مسئله دارند. برای مثال وقتی دخترک سه ساله ی شما اجازه نمیدهد شلوارش را بپوشانید، فکر میکنید شاید تمایل به پوشیدن دامن دارد اما او اجازه این کار را نیز به شما نمیدهد، باز هم با خود میگویید شاید از این دامن خوشش نمی آید و دامن دیگری را دوست دارد. در نتیجه دامنها و لباس های دیگری را امتحان میکنید، حتی ممکن است دوباره سراغ شلوار بروید ولی سرانجام اتفاقی که به احتمال فراوان رخ میدهد این است که لباس در دست به دنبال کودکی که هنوز لباسی به تن ندارد، میدوید.
صرف نظر از علاقه کودکِ نوپا به برخی از لباسهایش، اگر پس از امتناع کودک از پوشیدن لباسِ مورد نظر، پیشنهاد دیگری به وی بدهید، برای او به این معناست که به دام افتاده اید. دقت کنید؛ مسئله اصلی خود لباس نیست بلکه فرزندتان یا دوست دارد به دلخواه خود عمل کند یا اینکه توجه شما را جلب نماید.
این درست همان سؤالی است که به هیچ وجه نباید از کودکِ نوپا بپرسید. شاید قصد دارید با مطرح کردن چنین سؤالی، محبت و مهربانی خود را به فرزندتان ثابت کنید یا از جار و جنجال های بعدی پیشگیری کنید، اما به نظر کودک شما دو معنا بیشتر ندارد :
1 - شما نمیدانید که او باید چه لباسی را بپوشد ( وگرنه از وی نمیپرسیدید ).
2 - لباس پوشیدن باید مطابق میل کودک باشد.
هرچه انتخاب های بیشتری را پیش روی فرزندتان بگذارید، فکر میکند، شما نمیدانید کدام لباس مناسب تر است. سرانجام یک نفر باید سر رشتۀ کار را در دست بگیرد و چون به نظر او شما در این مورد آگاهی کافی ندارید، پس ناچار خودش اوضاع را کنترل میکند.
به خاطر بسپارید فقط زمانی که فرزندتان معنای انتخاب را بخوبی درک کرده است و میتواند انتخاب صحیحی داشته باشد، امکان انتخاب لباس دلخواه را به خودش واگذار نمایید. اگر چه در این موارد هم نباید لباس های زیادی را به وی پیشنهاد دهید، بلکه از بین دو یا سه لباس - که مناسب تشخیص می دهید - قدرت انتخاب، به او بدهید. کودکتان بتدریج و به مرور زمان، توانایی انتخاب و درک صحیحی از آن را پیدا خواهد کرد. پس اگر در اوج سرمای زمستان تمایل به پوشیدن لباس تابستانی دارد، تعجّب نکنید.
از دید کودکان درآوردن لباس و پوشیدن آن کار خوشایندی نیست البته نباید هم باشد برای مثال هنگامی که میخواهد لباسش را بپوشانید، اول همه جا تاریک می شود و دیگر هیچ چیز را نمی بیند ( چون پیراهن روی سر اوست ) و بعد هم احتمال زیاد یقه لباس، چانه و صورت او را اذیت خواهد کرد تا بالاخره از شر پوشیدنِ پیراهن خلاص شود، یا وقتی میخواهید شلوارش را از پایش درآورید، باید تعادلش را روی یک پا حفظ کند تا یک پاچه شلوار را درآورید و بعد پای دیگر.
با توجه به اینکه حفظ تعادل روی یک پا برایش راحت نیست، برای درآوردن شلوار، برخلاف میلش مجبور باشد که روی زمین بنشیند و علاوه بر آن اینکار بارها و بارها تکرار میشود.
بنابراین اگر فرزندتان از پوشیدن لباس و درآوردن آن خوشش نمیآید به او حق بدهید، در ضمن اگر عجله داشته باشید؛ تمام ماجراها ناگهانی تر و پرهیجانتر میشود و شاید اتفاقات ناخوشایندی نیز رخ بدهد. برای مثال ممکن است هنگام بالا کشیدن زیپِ لباس، پوستِ کودک را زخمی کرده و به او آسیب برسانید.
توجه داشته باشید که اگر کودکان مجبور باشند پیش از خواب، لباسشان را تعویض کنند؛ برای هر چه طولانیتر شدنِ زمان آن تلاش کرده یا از انجام آن خودداری مینمایند تا وقتِ خواب را به تعویق بیندازند، بنابراین در این گونه موارد مشکل نوع لباس یا رنگ و نقش آن نیست. کودکانِ نوپا اغلب علاقمند هستند که تمام یا بعضی از لباس هایشان را درآورند و عریان یا نیمه لخت به این سو و آن سو بدوند البته آنها با لباس پوشیدن مخالف نیستند. اگر لباس پوشاندن یا درآوردن آن، دائم موجب داد، فریاد، گریه و لگد زدن کودک می شود، باید او را قاطعانه و عاقلانه کنترل نمایید.