در جامعۀ امروزی، پرورش کودکانی که به لحاظ عاطفی سالم باشند کاری است بس دشوار که روز به روز نیز دشوارتر می شود. مسئله مواد مخدر در جوامع امروزی اکثر والدین را هراسان کرده است. وضعیت نظام آموزشی ما سبب شده تا برخی از والدین به آموزش در منزل روی بیاورند یا فرزندشان را به مدارس خصوصی بفرستند.
خشونت حاکم بر بسیاری از شهرها و شهرک ها والدین را بسیار نگران کرده و آنها را به این فکر انداخته که آیا کودکانشان اصلاً به دوران بلوغ می رسند یا نه. در چنین شرایط تکان دهنده ای است که ما با والدین از امید سخن می گوییم. ما می خواهیم شما از رابطه ای دوستانه و پر مهر با فرزندانتان لذت ببرید.
اگر کودکان واقعاً محبت والدین را احساس کنند پاسخ بهتری به راهنمایی های والدین در تمام حوزه های زندگی خود خواهند داد. در این مقاله ما توضیحاتی داده ایم تا فرزندانتان محبتی را که شما به آنها ابراز می کنید بهتر احساس کنند. این امر زمانی رخ می دهد که شما به زبان عشقی سخن بگوئید که آنها آن را بفهمند و بتوانند به آن پاسخ دهند.
برای این که کودک ما عشق ما را احساس کند، ما باید صحبت کردن به زبان عشق خاص او را بیاموزیم. هر کودکی راه بخصوصی برای دریافت عشق دارد. اساساً پنج راه هست که کودکان ( و در واقع همۀ مردم ) عشق عاطفی را می فهمند و به زبان آن صحبت می کنند : تماس فیزیکی، کلام تأیید آمیز، وقت گذاشتن برای یکدیگر، هدیه دادن و خدمت کردن به یکدیگر.
اگر شما چند بچه در خانواده تان دارید، احتمالاً آنها به زبان های متفاوت صحبت می کنند، زیرا همان طور که کودکان اغلب شخصیت های متفاوتی دارند زبان های عشق متفاوتی نیز ممکن است داشته باشند. معمولاً در مورد دو بچۀ متفاوت باید از دو راهِ متفاوتِ ابزار عشق استفاده کرد.
زبان اصلی عشق کودک شما هر چه باشد، او نیازمند آن است که این عشق از یک راه – راه بی قید و شرط – ابراز شود. عشق بی قید و شرط نور هدایتگری است که راه تاریک را روشن می کند و ما والدین را قادر می سازد تا ببینیم کجا هستیم و برای پرورش کودک مان چه باید بکنیم.
بدون وجود این نوع عشق، پدران و مادران گیج و سردرگم می شوند و راه خود را گم می کنند. پس پیش از آن که به بررسی پنج زبان عشق بپردازیم بیایید ببینیم ماهیت عشق بی قید و شرط چیست و اهمیت آن کجاست.
بهترین راه تعریف عشق بی قید و شرط این است که نشان دهیم این عشق چه می کند. عشق بی قید و شرط صرف نظر از هر اتفاقی که بیافتد عشق را به کودک نشان می دهد. ما صرف نظر از شکل ظاهری کودک، صرف نظر از قابلیت های او، کاستی های او و ضعف های او، به او عشق می ورزیم؛
ما صرف نظر از این که انتظار داریم او چه باشد، و از همه دشوارتر این که، صرف نظر از رفتار کودک، او را دوست داریم. این بدان معناست که ما همۀ رفتارهای او را دوست داریم. این بدان معناست که ما در همۀ اوقات به کودک مان عشق می ورزیم و محبت مان را ابراز می کنیم، حتی موقعی که رفتار او ناخوشایند است.
آیا این یعنی باز گذاشتن دست کودک تا هر کاری که می خواهد بکند؟ خیر. این یعنی ابتدا قدم اول را برداریم. قبل از این که هر روش تربیتی یا انضباطی را در مورد کودک مان به کار بگیریم باید مخزن عاطفی او پُر شود. کودکی که مخزن عشق او پُر شده باشد، بدون ناراحتی یا انزجار به راهنمایی های والدین پاسخ مثبت می دهد.
بعضی ها می ترسند که این کار کودک را (( لوس )) کند، اما آنها اشتباه می کنند. هیچ کودکی نیست که بیش از حد عشق بی قید و شرط دریافت کند. کودک در اثر عدم تربیت صحیح یا محبت بیجایی که آموزش غلط می دهد (( لوس )) می شود. عشق بی قید و شرطِ حقیقی هرگز کودک را لوس نمی کند، زیرا برای والدین غیر ممکن است که عشق بی قید و شرطِ بیش از حد اعطا کنند.
درک این اصول شاید برای شما دشوار باشد، زیرا برخلاف چیزهایی است که قبلاً فکر می کردید درست است. اگر این طور باشد، شاید ابراز عشق بی قید و شرط به فرزندتان را دشوار بیابید. اما با تمرین می توانید مزایای آن را ببینید و راحت تر این کار را بکنید. لطفاً حوصله کنید و کاری را بکنید که بیش از همه به نفع کودکتان است و بدانید که عشق شما همان چیزی است که کودک سالم و شاد را از کودکان عصبانی، بد رفتار و فاقد احساس امنیت و پختگی جدا می کند.
اگر تا کنون این گونه به کودکان خود عشق نورزیده اید شاید آغاز کار برایتان دشوار باشد. اما با بهترین عشق بی قید و شرط کم کم اثرات شگفت انگیز آن را می بینید و در تمام روابط خود با محبت تر و بخشنده تر می شوید. البته هیچ کس کامل نیست و شما نمی توانید از خودتان انتظار داشته باشید که در تمام شرایط عشق بی قید و شرط ابزار کنید. اما هر چه بیشتر به سمت این هدف برویم قابلیت شما در عشق ورزیدن صرف نظر از هر چه که پیش بیاید بیشتر و بهتر می شود.
1- آنها کودک هستند.
2- آنها معمولاً همچون کودک عمل می کند.
3- رفتار کودکانۀ بیش از حد، خوشایند نیست.
4- اگر من وظیفۀ خودم به عنوان پدر و مادر را انجام بدهم و آنها را دوست داشته باشم به رغم رفتار کودکانه آنها – آنها پخته خواهند شد و رفتار کودکانه شان را کنار خواهند گذاشت.
5- اگر من فقط وقتی به آنها محبت می کنم که رضایتم را جلب کرده باشند ( عشق مشروط ) و فقط در این گونه مواقع دوستشان داشته باشم، آنها واقعاً احساس محبت نخواهند کرد. این به تصویری که آنها از خود دارند صدمه می زند، در آنها احساس نا امنی ایجاد می کند و عملاً مانع از آن می شود که کنترل رفتار خویش را به دست گیرند و در آینده پخته تر عمل کنند. بنابراین، رشد و رفتار صحیح همان قدر مسئولیت آنهاست که مسئولیت من است.
6- اگر من فقط وقتی آنها را دوست داشته باشم که نیازها یا انتظارات مرا برآورده کنند، احساس بی لیاقتی خواهند کرد و به این باور می رسند که تلاش و کوشش آنها بی فایده است. آنها همیشه احساس عدم امنیت، اضطراب و خشم خواهند کرد و عزت نفس شان پائین خواهد آمد. برای جلوگیری از این امر، من باید دائماً مسئولیت خودم برای رشد کامل و همه جانبۀ آنها را به خود یاد آوری کنم.
7- اگر من آنها را بی قید و شرط دوست بدارم، آنها در مورد خودشان احساس آرامش خواهند کرد و قادر خواهند بود اضطراب و طرز رفتار خود را در مسیر رشدشان به سوی بزرگسالی کنترل کنند. البته رفتار دختران و پسران ما باید مطابق سن شان باشد. رفتار نوجوانان با رفتار کودکان خردسال فرق دارد و فرزند سیزده سالۀ ما طور دیگری پاسخ می دهد تا کودک هفت ساله. اما ما همیشه باید به یاد داشته باشیم که آنها از افراد بزرگسال و بالغ کوچک ترند، در نتیجه می توانیم انتظار داشته باشیم که گاهی خطا کنند. همچنان که آنها رشد کردن را می آموزند با آنها صبور و بردبار باشید.
.png){kind=icon}
