زبان سوم عشق : وقت گذاشتن برای یکدیگر | گهوارک

زبان سوم عشق : وقت گذاشتن برای یکدیگر | گهوارک

0 دیدگاه 16 بهمن 1400 چاپ خبر بازدید: 1166
سارای چهار ساله دامن مادرش را می کشد و می گوید " مامان، مامان، بیا ا هم بازی کنیم!". جینی می گوید " من الان نمی تونم بازی کنم. الان باید سالار سیب زمینی درست کنم. بعد باهات بازی می کنم. برو خودت چند دقیقه بازی کن تا من بیام."

 زبان سوم عشق : وقت گذاشتن برای یکدیگر

زبان سوم عشق : وقت گذاشتن برای یکدیگر

سارای چهار ساله دامن مادرش را می کشد و می گوید " مامان، مامان، بیا با هم بازی کنیم!". جینی می گوید " من الان نمی تونم بازی کنم. الان باید سالاد سیب زمینی درست کنم. بعد باهات بازی می کنم. برو خودت چند دقیقه بازی کن تا من بیام."

ظرف پنج دقیقه سارا برمی گردد و التماس می کند که مادرش با او بازی کند. جینی جواب می دهد " عزیزم، گفتم که اول باید این سالاد رو درست کنم. حالا بدو برو. منم چند دقیقۀ دیگه میام." سارا می رود ولی چهار دقیقه بعد برمی گردد. سرانجام سالاد آماده می شود و آنها دوتایی سرگرم بازی می شوند. اما جینی می داند که فردا همین جریان تکرار می شود.

ما از ماجرای جینی و سارا چه می فهمیم ؟ این را که زبان اصلی عشق سار وقت گذراندن با یکدیگر است. آنچه که باعث می شود تا او بیش از همه عشق مادرش را احساس کند توجه کامل مادر به اوست. این برای او به قدری مهم است که بارها و بارها برمی گردد و درخواستش را تکرار می کند. اما جینی اغلب اوقات این درخواست ها را مزاحم کارش می بیند. اگر سارا بیش از حد اصرار کند او حتی ممکن است " از کوره در برود " و سارا را تنها به اتاقش بفرستد و بگوید بیرون نیاید – یعنی دقیقاً عکس آن چیزی که سارا نیاز دارد.

جینی با حیرت می پرسد، یک مادر چه کار باید بکند ؟ آیا من می توانم هم بچه ام را دوست داشته باشم و هم کار خودم را انجام بدهم ؟ پاسخ بلۀ بلند است. آموختن زبان اصلی عشق کودک کلید کسب این هدف است. اگر جینی پیش از شرع سالاد سیب زمینی پانزده دقیقه وقتش را به سارا اختصاص داده بود احتمالاً می توانست در آرامش سالاد تهیه کند.

وقتی مخزن عشق یک کودک خالی است و تنها توجه است که آن را پر می کند، کودک تقریباً هر کاری می کند تا این توجه را به دست بیاورد. حتی اگر زبان اصلی عشق کودک شما وقت گذراندن با یکدیگر نباشد، بسیاری از کودکان خواهان توجه کامل والدین شان هستند.

در واقع بسیاری از رفتارهای ناهنجار دوران کودکی با هدف وقت گذراندن بیشتر با پدر و مادر صورت می گیرند. حتی توجه منفی به کودک ظاهراً بهتر است از بی توجهی به اوست.

ما طی سال های اخیر خیلی دربارۀ وقت گذراندن با یکدیگر شنیده ایم؛ خصوصاً در شرایطی که تعداد خانواده های دارای پدر و مادر شاغل هر روز بیشتر می شود و بر خانواده های تک والد نیز مدام افزوده می شود. با این حال، در حالی که تعداد بیشتری از مردم دربارۀ وقت گذراندن با یکدیگر صحبت می کنند اکثر بچه ها از این امر محرومند و آرزوی آن را دارند.

حتی بچه هایی که والدین شان حقیقتاً دوستشان دارند با مخزن خالی عشق زندگی می کنند، و ظاهراً تعداد کمی می دانند که چه کار باید بکنند.

وقت گذاشتن برای یکدیگر یعنی توجه کامل و متمرکز. یعنی این که شما تمام توجهتان را روی کودک متمرکز کنید. اکثر نوزادان از این نظر کمبودی ندارند – غذا دادن و عوض کردن پوشک بچه به تنهایی باعث می شود ساعت ها به او توجه کنید. علاوه بر مراقبت مادر، پدران نیز وقتی خانه هستند کمک می کنند و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و سایر بستگان خانواده هم ممکن است کمک کنند.

وقت گذاشتن برای کودک، هدیه والدین به کودک است. وقت گذاشتن برای کودک این پیام را ارسال می کند : " تو مهم هستی. من از بودن با تو لذت می برم. " این کار باعث می شود تا کودک احساس کند که او از نظر والدین مهم ترین فرد روی زمین است. او حقیقتاً عشق و محبت را احساس می کند، زیرا والدینش در این لحظه تماماً متعلق به او هستند.

  • جهت اطلاع از ساعت نوبت دهی به کانال ما بپیوندید