علت لکنت زبان در کودکان نوپا چیست؟ نشانه ها و راه های درمان؟

لکنت زبان چیست؟

لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که شامل مشکلات مکرر و قابل توجهی در جریان گفتار طبیعی است. افرادی که لکنت زبان دارند می دانند چه میخواهند بگویند ولی در بیان آن مشکل دارند برای مثال، آنها ممکن است یک کلمه، یک هجا یا یک صامت یا مصوت را تکرار یا طولانی کنند. یا ممکن است در حین سخنرانی مکث کنند زیرا به یک کلمه یا صدای مشکل دار رسیده اند. لکنت زبان در کودکان نوپا به عنوان بخشی عادی از یادگیری صحبت کردن رایج است. کودکان خردسال ممکن است زمانی که توانایی های گفتاری و زبانی آنها به اندازه کافی رشد نکرده باشد لکنت زبان داشته باشند.

با این حال، گاهی اوقات لکنت یک بیماری مزمن است که تا بزرگسالی ادامه می یابد. این نوع لکنت می تواند بر عزت نفس و تعامل با افراد دیگر تأثیر بگذارد.

کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند ممکن است از درمان هایی مانند گفتار درمانی، استفاده از دستگاه های الکترونیکی برای بهبود روان گفتار یا درمان شناختی رفتاری بهره مند شوند.

انواع مختلف لکنت زبان:

لکنت زبان رشدی:

شایع ترین نوع لکنت زبان در کودکان است. معمولاً زمانی اتفاق می افتد که کودک بین ۲ تا ۵ سال سن دارد. ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که رشد گفتار و زبان کودک از آنچه او نیاز دارد یا میخواهد بگوید عقب بماند.

لکنت نوروژنیک:

لکنت نوروژنیک ممکن است پس از سکته مغزی یا آسیب مغزی رخ دهد. زمانی اتفاق می افتد که مشکلات سیگنالی بین مغز و اعصاب و عضلات درگیر در گفتار وجود داشته باشد.

لکنت روانی:

لکنت روانی رایج نیست. ممکن است پس از ضربه روحی رخ دهد. یا ممکن است همراه با مشکلات تفکر یا استدلال اتفاق بیفتد.

علائم و نشانه های لکنت زبان در کودکان :

✓ مشکل در شروع یک کلمه، عبارت یا جمله

✓ طولانی کردن یک کلمه یا صداها در یک کلمه

✓ تکرار یک صدا، هجا یا کلمه

✓ سکوت مختصر برای هجاها یا کلمات خاص، یا مکث در یک کلمه (کلمه شکسته)

✓ کشش، سفتی یا حرکت بیش از حد صورت یا قسمت بالایی بدن برای تولید کلمه

✓ اضطراب از صحبت کردن

✓ توانایی محدود برای برقراری ارتباط موثر

سایر نشانه ها و مشکلات ظاهری-گفتاری لکنت زبان کودک ممکن است با موارد زیر همراه باشد:

✓ چشمک زدن سریع و مکرر

✓ لرزش لب یا فک

✓ تیک های صورت

✓ تکان دادن سر

✓ گره کردن مشت ها

لکنت زبان ممکن است زمانی بدتر شود که فرد هیجان زده، خسته یا تحت استرس است، یا زمانی که احساس می کند خودآگاه است، عجله دارد یا تحت فشار است. موقعیت هایی مانند صحبت کردن در جمع یا صحبت کردن با تلفن می تواند به ویژه برای افرادی که لکنت زبان دارند دشوار باشد. با این حال،اکثر افرادی که لکنت دارند، می توانند بدون لکنت صحبت کنند، وقتی با خودشان صحبت می کنند و زمانی که با شخص دیگری آواز می خوانند یا صحبت می کنند.

علت لکنت زبان در کودکان نوپا چیست؟

برخی از دلایل احتمالی لکنت زبان عبارتند از:

توانایی شناختی: تحقیقات نشان می دهد که تفاوت های مغزی قابل توجهی بین کسانی که لکنت دارند و کسانی که لکنت ندارند وجود دارد. به طور خاص، افراد مبتلا به لکنت ممکن است از نیمکره راست مغز خود بیشتر از افراد غیر لکنت استفاده کنند. افراد مبتلا به این بیماری همچنین زمان واکنش طولانی تری را در کارهای پیچیده نشان دادند با این حال، این تحقیق به بزرگسالان محدود شده است، بنابراین ثابت نشده است که رشد شناختی کودکان بر لکنت تأثیر می گذارد.

سابقه خانوادگی: شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد لکنت ممکن است در خانواده وجود داشته باشد. در یک مطالعه، تقریباً 70 درصد از دوقلوهایی که لکنت داشتند، با زمینه ژنتیکی این بیماری مرتبط بودند.

جنسیت: از کودکان نوپا تا بزرگسالان، مردان بسیار بیشتر از زنان در معرض لکنت هستند. دو برابر بیشتر در کودکان و تا پنج برابر بیشتر از بزرگسالان احتمال ادامه لکنت در سنین بالاتر نیز در پسران بیشتر است.

سن: کودکانی که در سنین بالاتر لکنت زبان را آغاز می کنند در 3.5 سال گذشته احتمالاً برای مدت طولانی تری به این بیماری مبتلا می شوند.

محیط: عوامل محیطی، مانند موقعیت های اجتماعی منفی و تجربیات استرس زا از صحبت کردن در سنین پایین، می تواند منجر به مشکلات لکنت زبان شود. در موقعیت های گفتاری که کودک لکنت زبان دارد، مطالعات نشان می دهد که اضطراب افزایش می یابد و لکنت زبان بدتر می شود و مشکل را تشدید می کند. این دلایل برای لکنت زبان متفاوت است، اما کودکان نوپا می توانند هر ترکیبی از آنها را با هم تجربه کنند.

عوارض لکنت زبان در کودکان و بزرگسالان:

لکنت زبان می تواند منجر به:

✓ مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران

✓ مضطرب بودن در مورد صحبت کردن

✓ صحبت نکردن یا اجتناب از موقعیت هایی که نیاز به صحبت کردن دارند

✓ از دست دادن مشارکت و موفقیت اجتماعی، تحصیلی یا کاری

✓ مورد آزار و اذیت قرار گرفتن یا مسخره شدن

✓ عزت نفس پایین شود.

درمان لکنت زبان در کودکان نوپا و بزرگسالان:

رویکرد های گفتار درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به افرادی که لکنت زبان دارند کمک کند تا راحت تر صحبت کنند.

شما با یک درمانگر کار خواهید کرد تا برنامه مناسبی را که متناسب با فرزندتان یا شما باشد انتخاب کنید. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1- محیطی ایجاد کنید که در آن کودک شما احساس آرامش و اعتماد به نفس بیشتری در صحبت کردن داشته باشد.

2- استراتژی هایی برای افزایش و توسعه مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان

3- کار بر روی احساسات مرتبط با لکنت زبان مانند ترس و اضطراب

در واقع بسته به سن و شرایط هر فرد درمان های مختلفی برای لکنت زبان وجود دارد:

درمان لکت زبان برای بچه های کوچکتر:

درمان مستقیم:

برنامه Lidcombe یک رفتار درمانی مستقیم برای درمان لکنت زبان در کودکان نوپا است. این کار به گونه ای طراحی شده است که توسط والدین کودک تحت هدایت یک گفتاردرمانگر و زبان درمانگر (SLT) انجام شود. برنامه Lidcombe بر اساس اصل ارائه بازخورد مداوم به فرزند شما در مورد گفتارش به روشی دوستانه، بدون قضاوت و حمایت است.

درمان لکت زبان برای بچه های بزرگتر:

لکنت زبان که تا زمانی که کودک به سن کافی برای رفتن به مدرسه برسد ادامه می یابد، درمان آن به طور قابل توجهی چالش برانگیزتر است. با گذشت زمان، اثرات لکنت زبان بخشی دیگر از مشکل می شود. اینها شامل اضطراب در مورد صحبت کردن، ترس از لکنت زبان و احساس خجالت است. درمان با کودکان بزرگتر و بزرگسالان اغلب هم رفتارهای گفتاری و هم جنبه های اجتماعی، عاطفی و روانی لکنت زبان را در نظر می گیرد.

در مورد کودکان در سن مدرسه، درمان مستقیم اغلب برای موارد زیر استفاده می شود:

✓ کمک به بهبود سلامت روانی کودکان

✓ به کودک کمک کنید تا در مورد لکنت زبان بیشتر بفهمد

✓ تجربیات خود را با دیگرانی که لکنت دارند به اشتراک بگذارید

✓ روی احساسات مرتبط با لکنت زبان، مانند ترس و اضطراب کار کنید

✓ بهبود مهارت های ارتباطی و مشکلات رفتاری کودکان

✓ ایجاد اعتماد به نفس و نگرش مثبت

سایر گزینه های درمانی:

علاوه بر درمان مستقیم و غیرمستقیم، گزینه های دیگری نیز وجود دارد که می تواند به افرادی که لکنت زبان می کنند، به ویژه کودکان بزرگ تر و بزرگسالانی که لکنت زبان مداوم دارند و کسانی که در اواخر زندگی دچار لکنت زبان می شوند (لکنت زبان اکتسابی یا دیررس) کمک می کند.

درمان های روانشناختی:

اینها شامل درمان مختصر متمرکز بر راه حل (SFBT)، درمان سازه شخصی، برنامه ریزی عصبی زبانی (NLP) و درمان شناختی رفتاری (CBT) است. این درمان ها به طور مستقیم لکنت زبان را درمان نمی کنند، اما اگر احساسات منفی را در نتیجه لکنت زبان خود تجربه کنید، می توانند مفید باشند.

درمان با دستگاه ها و برنامه های الکترونیکی