علت جویدن لباس در کودکان چیست؟
بچه ها معمولا بسته به سنشان کار های عجیب و غریب زیاد انجام می دهند مثل: جویدن لباس، جویدن ناخن، کندن ابروها، گاز گرفتن، خراشیدن پوست و ...
این در حالی است که برخی از این عادات ممکن است نگران کننده باشد زیرا نشان دهنده چیزی در حال رخ دادن است. همچنین جویدن لباس در کودکان باعث پارگی لباسشان می شود.
لطفا به عنوان والدین علت جویدن لباس را در کودکتان به طور دقیق بررسی کنید.جویدن لباس در بزرگسالان نیز برای کنترل استرس و متمرکز شدن نیز دیده می شود.
در نوجوانان و جوانان نیز به هنگام امتحانات دیده می شود انتهای خودکار شان را بجوند این کار باعث متمرکز شدن و آرام کردنشان می شود.
بعضی از کودکانی که در نوزادی پستانک استفاده میکنند عادت به جویدن اشیا می کنند و این باعث می شود که بزرگتر که می شوند لباس یا ناخن خود را بجوند. لازم به ذکر است که بدانید جویدن لباس در کودکان بسته به سنشان علت متفاوتی دارد.
1- ممکن است از روی گرسنگی باشد.
2- ممکن است از روی عادت باشد و بخاطر متمرکز شدن باشد.
3- ممکن است کودک شما در حال دندان در اوردن باشد و برای تسکین این درد اشیا و لباسش را بجود که برای رفع این عادت شما می توانید دندان گیر به او بدهید.
4- جویدن لباس در کودکان می تواند ناشی از استرس باشد.همچنین استرس شایع ترین علت جویدن ناخن است.
5- ممکن است این کار از روی عصبانیت باشد و کودک شما برای آرام کردن خود لباسش را بجود.
6- کودکانی که مبتلا به اختلال ADHD، اوتیستم و اضطراب هستند.
7- ممکن است کودکان تاخیر رشدی داشته باشند در واقع به این معنی است که سطح رشد آنها کمتر از سن واقعی شان است.
معمولا والدین دوست ندارند کودکشان با لباس خیس راه برود یا لباسش را پاره و خراب کند. پس بهترین راه برای کمک به ترک عادت جویدن لباس در کودکان این است که حواسشان را پرت کنیم.
بسته به سنشان کارهایی از انها بخواهیم که دستانشان درگیر شود و این عادت یادشان برود.یا اگر در سنی هستند که می توانند آدامس بجوند به آنها آدامس یا آبنبات چوبی و میوه خشک بدهیم یا خوراکی های دیگری جایگزین کنیم.
همچنین تمرین تنفس می تواند کودکان را آرام کند. راه دیگری که می تواند کمک کننده باشد انجام فعالیت های سنگین است مثل پریدن روی ترامپولین یا شنا کردن. این کار می تواند به تخلیه انرژی کودک کمک و او را آرام کند.
اگر متوجه شدید این عادت همچنان در کودک شما دیده می شود و شما نمی توانید او را کنترل کنید حتما به یک مشاور یا روانشناس کودک مراجعه کنید.
بسیاری از مردم وقتی می بینند کودکی در حال گاز گرفتن اسباب بازی ها، جویدن یا مکیدن آستین یا یقه پیراهنش یا جویدن اشیاء غیرخوراکی است، متوجه نمی شوند علت چیست.
این در حالیست که حتی ممکن است به کودک به خاطر انجام این کار اخم کنند، انتظار می رود که بچه های بزرگتر از این کار خارج شوند یا والدین آن را متوقف کنند.
با این حال، بسیاری از کودکانی که این کارها را انجام می دهند، اشکالی از اوتیسم دارند و دلیلی برای انجام این کار دارند.
برخی از دلایل جویدن لباس در کودکان اوتیسمی عبارتند از:
اضطراب و تحریک:
تحریک کردن کاری است که کودک مبتلا به اوتیسم برای کمک به کاهش اضطراب برای آرامش خود انجام می دهد.
رفتارهای تکراری به کودک مبتلا به اوتیسم کمک می کند وقتی همه چیز اطرافش گیج کننده، ترسناک یا در حال تغییر است احساس خوبی داشته باشد.
جالب اینجاست که حتی افراد بدون اوتیسم نیز آسیب هایی مانند سیگار کشیدن، ضربه زدن به انگشتان یا ناخن های دست یا بازی با موهای خود دارند.
به این ترتیب، کودکان مبتلا به اوتیسم تفاوت چندانی با کودکان بدون اوتیسم ندارند.به همین دلیل است که تشخیص اوتیسم کار ساده ای نیست.
تحریک اغلب به شکل مکیدن یا جویدن آستین های پیراهن یا یقه لباس انجام می شود. دیدن کودکان مبتلا به اوتیسم که پیراهن خیس دارند معمول است.
گاز گرفتن یا جویدن اسباب بازی ها یا اشیاء دیگر مانند مداد نیز در جامعه اوتیسم به خوبی شناخته شده است. اغلب، تسکین اضطراب با جویدن یا گاز گرفتن به جلوگیری از فروپاشی ناشی از تنش یا ناامنی بیش از حد کمک می کند.
یکپارچگی حسی:
مشکل عمده ای که کودک در طیف اوتیسم ممکن است داشته باشد، پردازش حسی مناسب است. همانطور که مغز اطلاعات را از حواس دریافت می کند، پیام های اشتباهی را به بقیه بدن ارسال می کند.
کودکی که اشیاء غیرخوراکی را گاز می گیرد، می جود یا می مکد، ممکن است میل عمیق و دهانی را در خود ایجاد کند. ممکن است احساس کند که نمی تواند نیاز خود را برآورده کند و باعث می شود که دائماً چیزی در دهانش باشد.
در حالی که جویدن یک آدامس ممکن است نیاز به جویدن را در فردی که اوتیسم ندارد برطرف کند، اما این تجربه برای بسیاری از مبتلایان به اوتیسم کافی نیست.
بنابراین، کودک دائماً به دنبال چیزی است که رضایت بخش باشد یا احساس مداوم ایجاد کند.
راه حل :
در بسیاری از مواقع، متوقف کردن کامل کودک از جویدن، گاز گرفتن یا مکیدن اشیاء غیرخوراکی عملی نیست. یک راه حل این است که ارائه مواد غذایی جویدنی مانند گرانولا به عنوان میان وعده یا به عنوان جایزه.
به کودک اجازه دهید تا کاری را انجام دهد که از آن لذت می برد، مانند تاب خوردن، بدون اینکه چیزی در دهانش بگذارد. اگر به زمان تعیین شده برسد، می تواند به عنوان پاداش یک میان وعده جویدنی بخورد.
خلال های هویج یا کرفس، تکه های سیب، ذرت بو داده یا غلات و میوه خشک گزینه های خوبی برای رفع نیاز دهان به اشیا هستند. به تدریج، زمان دوری از جویدن لباس یا اشیا را می توان افزایش داد تا به او کمک کند جویدن را متوقف کند.
در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است هرگز جویدن، گاز گرفتن یا مکیدن اشیاء غیرخوراکی را متوقف نکند، اما می توان آن شی را با چیزی که ایمن است جایگزین کرد.
کار در چارچوب توانایی های کودک ممکن است به او کمک کند تا با ابزار و رویکرد مناسب کاملاً متوقف شود. درک دلایل به او کمک می کند تا در محیط خود احساس امنیت بیشتری کند.
پس لطفا با کودک خود به آرامی صحبت کنید و حواسش را تا جایی که امکان دارد پرت کنید زیرا خشونت، اخم و عصبانیت شما به خصوص در دید افراد دیگر باعث تشدید این کار می شود و همچنین او دیگر احساس امنیت و آرامش نمی کند.
شما به عنوان والد باید همواره، همراه و مراقب او باشید.
برخی از کودکان اوتیستیک اجتنابی حسی هستند، به این معنی که با دور شدن از صداها، بوها و سایر محرک ها خود را آرام می کنند. سایر افراد مبتلا به اوتیسم با جستجوی ورودی های حسی بیشتر از محیط، احساسات خود را تنظیم می کنند.
به عنوان مثال، آنها ممکن است صداهای بلند ایجاد کنند، بی قراری کنند، قدم بزنند یا به جلو و عقب تکان بخورند.
همه همیشه جویای حس یا اجتناب حسی نیستند.
این رفتارهای تنظیم هیجانی واقعاً پویا و مبتنی بر چیزهای زیادی از جمله محیط، تجربیات قبلی و وضعیت فیزیکی و عاطفی آن ها است. واقعاً به شخص بستگی دارد.
مشکل در تنظیم احساسات و کنار آمدن با افکار مضطرب می تواند برای بچه های مختلف به روش های مختلفی ظاهر شود. در حالی که برخی از بچه ها ممکن است به طور کامل افکار مضطرب خود را به درون خود برگردانند.
برخی دیگر احتمالاً با رفتارهای منفی رفتار می کنند. تنظیم رفتارهای پایه فرزندتان به شما کمک می کند تا زمانی که متوجه تغییر رفتار می شوید، اضطراب را هم زمان ارزیابی کنید.
علائم اضطراب در کودکان عبارتند از:
✓اختلال خواب (مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب)
✓افزایش تحریک پذیری
✓استدلالی بودن
✓کناره گیری از همسالان
✓امتناع از مدرسه
✓پیچیدن مو یا کندن پوست
✓ جویدن لباس
اضطراب برای کودکان سخت است. به عنوان والدین، وظیفه شما این است که مراقب عزت نفس فرزندتان باشید. بگذارید فرزندتان بداند که این تقصیر او نیست و بسیاری از کودکان دیگر نیز به همین ترتیب با مشکل مواجه هستند.
در همین حال، در اینجا چند استراتژی برای کمک به فرزندتان برای گذراندن لحظات اضطراب آورده شده است.
درک کردن کودک :
درک اینکه چه عوامل استرس زای خاصی بیشترین اضطراب را برای کودک شما ایجاد می کنند به کودک شما کمک می کند تا یاد بگیرد که موقعیت های اضطراب آور را پیش بینی کند و علائم را به موقع مدیریت کند.
برای مثال، اگر اضطراب امتحان باعث تحریف تفکر شود، فرزند شما می تواند با معلم کلاس ملاقات کند تا راهبردهای امتحان دادن را تعیین کند که ممکن است در لحظه کمک کند.
آموزش توقف فکر مضطرب:
افکار مضطرب به یکباره بر بچه ها غلبه می کنند و زمانی که مغز به الگوی تفکر مضطرب تبدیل شود، بازیابی آن می تواند دشوار باشد.
به کودک خود بیاموزید که در خانه فکر کردن را تمرین کند. در یک لحظه آرام، از کودک خود بخواهید که تمرین کند و بگوید: نه. اینو به من نگو، نگران نباش.
من می توانم این کار را انجام دهم." وقتی بچه ها با مغز نگرانشان گفتگو می کنند و افکار مثبت را جایگزین افکار مضطرب می کنند، می توانند چرخه نگرانی را قطع کنند و خودشان را دوباره تنظیم کنند.
آموزش تنفس عمیق به کودک مضطرب:
تنفس عمیق یک استراتژی عالی برای کودکان خردسال است. تنفس عمیق ضربان قلب را کاهش می دهد و تنش عضلانی را کاهش می دهد.
کودک خود را تشویق کنید که در حال منفجر کردن یک بادکنک در حالی که نفس عمیق می کشد، تجسم کند. کودک شما باید دم را برای چهار شمارش نگه دارد و تا چهار بازدم کند.
غیرمعمول نیست که بچه ها مراحلی را طی کنند که بعد از سنین کودکی لباس را می مکند یا می جوند. در بسیاری از موارد، این راهی است که کودک در زمانی که کمی استرس دارد به دنبال تحریک حسی یا آرامش باشد.
معمولاً این یک مرحله گذرا است که به غیر از یقه های کشیده پیراهن یا سرآستین های فرسوده آسیب زیادی وارد نمی کند. با این حال، مواقعی وجود دارد که جویدن پیراهن می تواند نگران کننده باشد.
ارزش این را دارد که با فرزندتان و شاید یک پزشک بررسی کنید که چرا این به یک عادت تبدیل شده است و به نظر می رسد چه چیزی باعث آن می شود.
با اطلاعاتی در مورد اینکه چرا فرزندتان این رفتار را انجام می دهد و یک رویکرد همدلانه برای کشف گزینه های جایگزین، می توانید به کودک خود کمک کنید تا این عادت را کنار بگذارد و در عین حال عزت نفس خود را حفظ کند.
.png){kind=icon}
