استرس در کودکان :
همه انسان ها گاهی اوقات دچار استرس می شوند و این مختص سن خاصی نیست حتی بچه ها و نوزادان نیز استرس دارند. اما باید توجه داشت که استرس همیشه بد نیست ، گاهی اوقات استرس می تواند به شما کمک کند.
ذکر چند نمونه که استرس می تواند کمک کننده باشد :
1- استرس می تواند به کودک شما کمک کند ایمن بماند.
هر زمان که مغز یک خطر احتمالی را تشخیص دهد، یک هشدار فوری بدن و ذهن را روشن می کند به نام استرس. در اینجا چگونه کار می کند.
فرض کنید در حال عبور از خیابان هستید. ناگهان ماشینی را می بینید که با سرعت در گوشه و کنار می آید. بدن شما هورمون های استرس را فعال می کند که شما را به واکنش سریع ترغیب می کند.
هورمون های استرس به شما انرژی، تمرکز، قدرت و سرعت بیشتری می دهند. چشمهایت بیشتر باز می شود ذهن شما هوشیارتر است. توجه شما متمرکز است.
ضربان قلب شما برای پمپاژ اکسیژن اضافی به عضلات شما سریعتر می شود. تندتر نفس میکشی به لطف این هشدار استرس بدنتان، از آن ماشین طفره می روید و به مکان امن بازمی گردید.
وقتی ایمن هستید، مغز شما هشدار استرس را خاموش می کند. بدن شما هورمون های استرس را خاموش می کند. با توقف جریان هورمون های استرس، بدن شما به حالت عادی بدون استرس خود باز می گردد.
بدن و ذهن شما آرام می گیرد. شما به هر دو طرف نگاه می کنید و با خیال راحت از خیابان عبور می کنید.هشدار استرس بدن شما به نام مبارزه، فرار، یا گریز نیز نامیده می شود.
به این دلیل که استرس شما را آماده می کند تا سخت تر بجنگید ، سریع تر بدوید یا در صورت نیاز در جای خود یخ بزنید .
2-استرس می تواند به شما کمک کند با یک لحظه بزرگ روبرو شوید.
فرض کنید نوبت شماست که در یک رشته ورزشی رقابت کنید، برای یک جایگاه در تیم امتحان کنید، یک انفرادی بخوانید، روی صحنه بروید یا در کلاس سخنرانی کنید. این چیزا خطرناک نیستن اما ممکن است احساس استرس کنند.
در چنین لحظاتی، هورمون های استرس می توانند باعث تپش قلب شما شوند. دست ها یا پاهای شما ممکن است بلرزد. ممکن است "پروانه" را در شکم خود احساس کنید. اما لازم نیست اجازه دهید این احساسات شما را بازدارند.
سعی کنید این احساسات بدن را به عنوان موجی از انرژی در نظر بگیرید. بگذارید سیگنالی برای آماده شدن، تمرکز باشند.
حال اگر استرس در بدن شما بیش از حد قوی است، یک نفس آهسته و عمیق بکشید. سپس اجازه دهید تا تمام راه بیرون بیاید. به خودتان بگویید، "من این را دارم." جراتت را جمع کن احساس کنید محکم ایستاده اید، پاهای خود را روی زمین احساس کنید. یک نفس آرام آرام دیگر بکشید. و سپس ادامه دهید و بهترین تلاش خود را انجام دهید. هنگامی که با چالش خود روبرو می شوید، استرس شما می تواند کاهش یابد.
مواجهه با لحظات بزرگی مانند این می تواند استرس زا باشد. اما با تمرین، می توانید به خوبی از عهده آنها برآیید. هر بار که این کار را انجام دهید، استرس کمتری و اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.
3-استرس می تواند شما را به آمادگی سوق دهد.
چند روز دیگر یک آزمایش یا رویداد بزرگ در راه است. ممکن است به خاطر آن کمی استرس داشته باشید. این می تواند چیز خوبی باشد.
بگذارید استرس شما به شما یادآوری کند که مطالعه، آماده شدن یا تمرین کنید. وقتی لحظه بزرگ فرا می رسد، استرس کمتری خواهید داشت. شما احساس ثبات و آمادگی خواهید کرد.
اگر استرس زیادی داشته باشید یا در مورد یک آزمایش یا امتحان نگران باشید چه؟ استرس بیش از حد برای شما سخت است. این می تواند باعث شود که از آماده شدن برای آنچه در پیش است اجتناب کنید.
این کار را برای انجام بهترین کار دشوارتر می کند.اگر از چیزی که در راه است می ترسید یا نگران هستید، یا اگر فقط در حال فکر کردن به آن پروانه در شکم خود احساس می کنید، با یک بزرگسال صحبت کنید.
از والدین، معلمان یا بزرگسالان دیگری بخواهید که به شما در یادگیری راه هایی برای کاهش استرس کمک کنند. به این ترتیب، انجام آزمایش ها و سایر لحظات بزرگ، آسان تر خواهد بود.
4-استرس می تواند به شما بگوید مشکلی وجود دارد که نیاز به توجه شما دارد.
برخی از استرس ها ناشی از مشکلی است که کنار آمدن با آن دشوار است یا مشکلی که برای مدتی ادامه دارد. به عنوان مثال، برخی از افراد مواردی مانند قلدری یا یک بیماری یا آسیب جدی را تجربه می کنند.
برخی از آنها والدینی دارند که از هم جدا شده اند یا درگیری های زیادی با هم دارند. برای برخی، یکی از عزیزان مرده است. برخی از افراد دچار آسیب، سوء استفاده یا بی عدالتی می شوند.
برخی احساس امنیت یا پذیرفته شدن ندارند. برخی خشونت را در خانواده، جامعه خود یا در رسانه ها مشاهده کرده اند.استرس مانند این به همان روشی که بعد از یک آزمایش یا امتحان خاموش می شود، از بین نمی رود.
با چنین استرسی، هورمون های استرس بدن شما می توانند در سطح پایینی فعال بمانند. وقتی مشکلی همچنان ادامه دارد، ممکن است اغلب اوقات استرس داشته باشید. این می تواند برای شما سخت باشد.
برای رهایی از این نوع استرس، به حمایت نیاز دارید. و برای مشکلی که باعث آن شده است به کمک نیاز دارید.
اگر چنین استرسی را احساس می کنید، وقت آن است که با بزرگسالی که به آن اعتماد دارید صحبت کنید . این می تواند اولین قدم برای رهایی از استرس شما باشد - و کمک گرفتن برای مشکل.
کودکان بزرگسالان مینیاتوری نیستند و ممکن است استرس را به روش های متفاوتی از آنچه شما انتظار دارید ابراز کنند.
در اینجا چند نشانه وجود دارد که نشان می دهد فرزندان شما ممکن است استرس داشته باشند یا از حمایت اضافی استفاده کنند:
1-طغیان های عاطفی یا افزایش تحریک پذیری:
استرس منجر به احساس قوی تر خشم و تحریک پذیری می شود. فرزندان شما ممکن است طغیان های عاطفی داشته باشند که با رفتار قبلی یا وضعیت فعلی آنها ناسازگار باشد.
2-مشکل در خواب:
به نظر می رسد نگرانی ها و ترس ها در هنگام خواب ظاهر می شوند. کودکانی که استرس دارند ممکن است در به خواب رفتن یا به خواب رفتن مشکل داشته باشند یا شروع به دیدن کابوس کنند.
3-کناره گیری از دیگران:
کودکانی که استرس دارند ممکن است بخواهند زمان بیشتری را تنها بگذرانند و با دوستان یا خانواده تعامل نداشته باشند.
4-مبارزه با مدرسه:
تغییرات قابل توجه در عملکرد مدرسه فرزندان شما می تواند نشانه استرس باشد. استرس تمرکز کودکان را در طول روز مدرسه یا هنگام انجام تکالیف دشوارتر می کند. طغیان های عاطفی و عصبانیت در مدرسه می تواند باعث ایجاد مشکل با دوستان و همکلاسی ها شود.
5-سردرد یا معده درد مکرر:
هنگامی که کودکان استرس یا مضطرب هستند، بدن آنها هورمون کورتیزول را در خون ترشح می کند. این می تواند باعث گرفتگی شکم و سردرد شود.
6-افزایش نافرمانی:
کودکان تحت استرس ممکن است احساس عصبانیت یا غرق شدن کنند. آنها به دنبال راه هایی برای رهایی از موقعیتی هستند که باعث ایجاد احساس ناراحتی در آنها می شود. این می تواند منجر به رفتارهای سرکش و سرسختانه شود.
به یاد داشته باشید که علائم استرس کودکان می تواند بر اساس سن، شخصیت و مهارت های مقابله ای متفاوت باشد. نکته کلیدی این است که مراقب تغییرات شدید یا ناگهانی رفتارهای قبلی فرزندان خود باشید.
معمولاً کودکان قدرت و کنترل زیادی در زندگی خود ندارند. به آنها گفته می شود که چه زمانی بخورند، چه زمانی بخوابند، چگونه رفتار کنند، چه چیزی بپوشند، چه چیزی مناسب است که بگویند و چه چیزی باید یاد بگیرند.
این لیست ادامه دارد. بچه ها می دانند که چگونه والدین خود را از خود نشان دهند و آنها را دستکاری کنند. و گاهی نه گفتن تنها کنترلی است که آن روز احساس می کنند دارند.
گاهی اوقات بدرفتاری آنها هدفی دارد، مانند جلب توجه یا به دست آوردن چیزی که می خواهند. در مواقع دیگر، آنها ممکن است فقط در اتوپایلوت باشند، زیرا خسته شده اند و مغز آنها دیگر قادر به تنظیم احساسات یا اعمال آنها نیست.
آنها در طول روز در معرض تجربیات مختلفی قرار می گیرند که ممکن است والدین حتی درباره آنها ندانند. مغز آنها تا 25 سالگی رشد نمی کند و ممکن است ندانند چگونه تجربیات روز را پردازش کنند.
به همین دلیل، توانایی کودکان در پاسخگویی رابطه ای با بزرگسالان متفاوت است و آن ها تمایل دارند که به صورت احساسی و تکانشی پاسخ دهند.
به عنوان یک والدین یا مراقب، وقتی فرزندانتان سرکشی می کنند، ممکن است احساس خستگی کنید.
در اینجا چند نکته برای مدیریت رفتارهای نافرمانی کودکان وجود دارد:
انتظارات را تعیین کنید.
بچه ها بر اساس برنامه های روتین رشد می کنند و انتظارات خود را تعیین می کنند. نمونه هایی از رفتارهایی را که تحمل می کنید و نمی خواهید بیان کنید.
هنگام اصلاح کودکان، به جای اینکه چه کاری انجام ندهند، به آنها بگویید که می خواهید چه کار کنند. به عنوان مثال، به جای گفتن با دهان باز جویدن را متوقف کنید ، سعی کنید بگویید لطفا با دهان بسته بجوید .
عمل کن، واکنش نشان نده.
وقتی کودکان نافرمانی رفتار می کنند، غریزه واکنش انسانی است. ابراز احساسات نیز انسان است. نفس عمیق بکشید و با آرامش رفتار خود را اصلاح کنید. سطح خشم آنها را منعکس نکنید.
آرامش خود را حفظ کنید و انتظارات خود را روشن کنید. ثبات را حفظ کنید. به عنوان مثال، فقط به این دلیل که می خواهید آن رفتار به پایان برسد، به چیزی بله نگویید.
در عوض، احساسات آنها را تأیید کنید و انتظارات تعیین شده خود را دنبال کنید. به خود یادآوری کنید که فرزندان شما تأثیرپذیر هستند و کلمات شما مهم هستند. آنها باید بدانند که بیان محترمانه احساساتشان اشکالی ندارد.
نبردهای خود را انتخاب کنید.
اگر رفتار آنها به سادگی آزاردهنده است اما خطرناک یا غیرقانونی نیست، سعی کنید آن را نادیده بگیرید. لحظه ای که آنها کار مثبتی انجام می دهند، آنها را تکمیل کنید.
گاهی اوقات کودکان به سادگی خواهان واکنش هستند، بنابراین سعی کنید به جای رفتارهای منفی، به رفتارهای مثبت واکنش نشان دهید.
فقط روی دو یا سه رفتار تمرکز کنید.
اگر بخواهید هر رفتار مربوطه را اصلاح کنید، ممکن است کودکان احساس غمگینی یا بی کفایتی کنند. یک رویکرد متمرکز نتایج بهتر و سریع تری را در رفتارهای بهبود یافته به دست می آورد.
اما شاید چیزی که واقعا شما را آزار می دهد این است که با ریاضیات مشکل دارید. اگر در مورد ریاضی کمک بگیرید، ممکن است آن معلم خوب به نظر برسد.
برخی از مشکلات، مانند مشکلات خانوادگی، بزرگ هستند و بخش های زیادی دارند. این می تواند مشکل را به صفر برساند یا اینکه بخشی از مشکل را برای حل آن انتخاب کنید.
اما اینکه بتوانید روی مشکل خود تمرکز کنید - یا حداقل بخشی از آن - اولین قدم برای اقدام است. اگر در تشخیص اینکه چه چیزی شما را نگران می کند مشکل دارید، به مرحله 3 بروید و از والدین یا شخص دیگری که به آن اعتماد دارید کمک بگیرید.
2. به راه هایی برای بهتر کردن آن فکر کنید.
تقریباً همیشه کاری وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به شما کمک کند کمتر احساس نگرانی کنید. نشستن با نگرانی در آنجا لذتی ندارد و احتمالاً مشکل شما را حل نخواهد کرد.
اما جابجایی به حالت اکشن می تواند به شما کمک کند احساس امیدواری بیشتری کنید.
نمرات در مدرسه اغلب یک نگرانی اصلی برای بچه ها است. اگر این نگرانی شماست، این سوالات را از خود بپرسید:
چرا نمرات مهم هستند؟ آنها برای من چه معنایی دارند؟
چگونه برای کلاس آماده شوم؟ آیا حتی زمانی که روز بعد آزمونی وجود ندارد، یادداشت هایم را مرور می کنم؟
آیا جای خوبی برای انجام تکالیفم دارم؟
آیا روش های مختلف مطالعه را امتحان کرده ام ، مانند بازنویسی یادداشت ها، استفاده از فلش کارت و ..؟
اگر نگرانی شما در مورد دعوای شما با یکی از دوستانتان است، ممکن است تمام اقداماتی را که می توانید انجام دهید را یادداشت کنید از نوشتن یادداشت برای دوست تا دعوت او برای یک بازی بسکتبال.
آیا باید به خاطر اتفاقی که بین شما دو نفر افتاده است عذرخواهی کنید؟ هنگامی که لیستی از اقدامات ممکن را تهیه کردید، می توانید یکی را که فکر می کنید به احتمال زیاد دوستی شما را به مسیر درست بازگرداند، انتخاب کنید.
اما اگر نتوانید کاری برای بهبود مشکل خاص خود انجام دهید چه؟ سپس وقت آن است که به مرحله 3 بروید (به هر حال این مرحله بعدی است) و از کسی کمک بخواهید.
3. کمک بخواهید.
نگرانی می تواند باعث شود احساس تنهایی کنید. وقتی نگران هستید، پیدا کردن کسی که با او صحبت کنید می تواند کمک کند.
گاهی اوقات مردم می گویند: "چرا باید مزاحم شوم؟ او نمی تواند کاری انجام دهد." اما در اینجا دو دلیل وجود دارد که به هر حال آن را امتحان کنید:
شما مطمئن نیستید که هیچ کس نمی تواند کمک کند مگر اینکه احساسات خود را با دیگران به اشتراک بگذارید و اجازه ندهید آن شخص سعی کند کمک کند.
فقط این که به کسی بگویید چه چیزی شما را آزار می دهد می تواند کمی احساس بهتری در شما ایجاد کند. پس از آن، دیگر با نگرانی های خود تنها نیستید و به هرکسی که گفتید (والدین، خواهر، برادر، دوست، مشاور ) اکنون به فکر راه هایی برای کمک به شما است.
تنفس آگاهانه ساده و آسان برای یادگیری است. شما فقط مکث می کنید تا چند نفس آهسته و راحت بکشید . در این چند دقیقه، شما تصمیم می گیرید به جای اینکه اجازه دهید ذهنتان درگیر هر چیز دیگری باشد، بگذارید ذهنتان درگیر تنفستان باشد. اینجوری امتحان کن:
در حالتی آرام بنشینید. اگر می خواهید، چشمان خود را ببندید.
شروع به توجه به تنفس خود کنید.از طریق بینی نفس بکشید. سعی کنید اجازه دهید تنفس شما آهسته و آسان باشد. دم و بازدم.
به احساس بدنتان در حین نفس کشیدن توجه کنید . آیا هنگام نفس کشیدن می توانید احساس کنید که هوا در بینی شما قلقلک می دهد؟ هوا احساس خنکی می کند یا گرم؟
آیا می توانید حرکت شکم، قفسه سینه یا قفسه سینه خود را هنگام نفس کشیدن احساس کنید؟ اگر می خواهید، یک دست خود را روی شکم یا روی سینه خود بگذارید.
بگذارید هر نفس شما را آرام کند. اگر بخواهید، وقتی نفس خود را بیرون می دهید، می توانید کمی استرس از خود بیرون بکشید (می توانید صدایی مانند;هههه یا همم در بیاورید).
حواستون به تنفستون باشه اگر ذهن شما سرگردان است (به چیزهای دیگر فکر می کنید)، به آرامی ذهن خود را به سمت تنفس خود هدایت کنید. ببینید آیا می توانید چهار نفس آرام و آهسته بکشید.
اگه خواستی چهار تا دیگه بگیر
وقتی کارتان تمام شد، به آرامی چشمانتان را باز کنید. به احساس خود توجه کنید.
تنفس آگاهانه را امتحان کنید:
✓در صبح روز خود را عالی شروع کنید.
✓قبل از خواب به شما کمک می کند تا خوابی آرام داشته باشید.
✓وقتی با یک احساس بزرگ روبرو هستید مانند احساس ناامیدی، عصبانیت، ناراحتی یا اضطراب.
چند نفس آگاهانه می تواند به آرام شدن یک احساس بزرگ کمک کند. زمانی که استرس دارید امتحان کنید. تنفس آگاهانه به شما کمک می کند تا به روشی آرام کنار بیایید. اگر هر روز چند دقیقه تنفس آگاهانه انجام دهید، می تواند به شما کمک کند توجه خود را تمرین دهید و یاد بگیرید که بهتر تمرکز کنید.
برای مقابله با استرس با فرزندانتان فعالیت بدنی داشته باشید،همیشه سعی کنید بازی هایی را امتحان کنید که فعالیت و تحرک بالایی داشته باشند، با آنها به انواع بازی و ورزش هایی مثل مسابقه دو و دوچرخه سواری بپردازید.
موسیقی بگذارید و برقصید، به کودکتان رقص آموزش دهید، با او به یوگا بپردازید.وقتی از لحظات سرگرم کننده لذت می برید و با هم می خندید، بدنتان اندورفین ترشح می کند که باعث ایجاد احساس خوب می شود.
حتی دوره های کوتاه بازی با هم می تواند به عنوان یادآوری قدرتمندی برای بزرگسالان از توانایی آنها در حمایت از فرزندشان باشد و به شما فرصتی می دهد که کار یا تعهدات دیگر را فراموش کنید.
تحقیقات همچنین نشان داده است که وقت گذاشتن برای بازی حتی از کودکان در برابر تأثیرات منفی قرار گرفتن طولانی مدت در معرض استرس محافظت می کند.
دوره های طولانی موقعیت های استرس زا می تواند بر سلامت جسمی و روانی کودک تأثیر بگذارد. بازی و روابط مثبت و حمایتی با بزرگسالان می تواند به از بین بردن این اثرات کمک کند.
منبع:
.png){kind=icon}
