اختلال پردازش حسی چیست؟

 شما با کودکتان می نشینید تا از خمیر بازی استفاده کنید، بافتی که او هنوز تجربه نکرده است. آن را در دستشان می گذاری و بلافاصله آن را پرتاب می کنند و شروع به گریه می کنند. قبل از اینکه متوجه شوید، آنها در میانه یک فروپاشی تمام عیار هستند. یا شاید متوجه شوید که هر زمان که در اطراف افراد زیادی هستید یا سر و صدا دارید، کوچولوی شما جیغ می‌زند. چه خبر است؟

واکنش های شدید به ورودی حسی می تواند نشانه ای از اختلال پردازش حسی (SPD) باشد. SPD در کودکان مبتلا به اوتیسم، ADHD و سایر اختلالات رایج است، اما می تواند به تنهایی نیز باقی بماند. در حال حاضر آمار دقیقی در مورد شیوع آن وجود ندارد، اما برخی تحقیقات نشان می دهد که از هر 20 کودک خردسال، 1 نفر ممکن است SPD داشته باشد.

نکات برجسته:
اختلال پردازش حسی (SPD) باعث می شود کودکان نسبت به محرک های حسی بیش از حد یا کمتر واکنش نشان دهند. مثال‌ها عبارتند از: فریاد زدن زمانی که صداها خیلی بلند هستند یا نورها خیلی روشن می‌شوند، امتناع از خوردن غذاهای با بافت خاص، یا هوس لمس فیزیکی شدید مانند آغوش‌های محکم.
بسیاری از علائم SPD رفتارهای رایج نوزاد و کودک نوپا را تقلید می کنند. اگر علائم مکرر و مداوم هستند، ایده خوبی است که از متخصص اطفال یا یک کاردرمانگر کودکان راهنمایی بخواهید.
درمان SPD می تواند به کودکان کمک کند تا مدیریت چالش های حسی را یاد بگیرند.

اختلال پردازش حسی چیست؟
SPD وضعیتی است که بر نحوه پردازش مغز اطلاعاتی که از طریق حواس می رسد تأثیر می گذارد. یک کودک مبتلا به SPD ممکن است بیش از حد به ورودی های حسی حساس باشد (حساس بیش از حد) و باعث می شود که مثلاً هنگامی که موسیقی خیلی بلند است، جیغ بزند و گریه کند. سایر کودکان نسبت به ورودی های حسی کمتر حساس هستند. این کودکان مشتاق ورودی حسی هستند و ممکن است رفتارهایی مانند سر زدن یا هیجان طلبی داشته باشند. برخی از کودکان ترکیبی از علائم حساسیت بیش از حد و کاهش حساسیت را دارند.

SPD برای کودکان دشوار است، اما می تواند برای والدین و مراقبان نیز بسیار سخت باشد. کودکان پرحساس اغلب نسبت به برخی بافت ها و غذاها بیزاری می کنند و همه چیز را از زمان حمام گرفته تا زمان شام با مشکل مواجه می کند. کودکان کم‌حساس ممکن است برای برآوردن نیازهای حسی خود در رفتارهای مضر مانند خوردن اشیاء غیرخوراکی شرکت کنند. همچنین برای کودکان مبتلا به SPD معمول است که مکرراً عصبانی می شوند که در طی آن تسلی ناپذیر هستند.

علائم اختلال پردازش حسی
تشخیص SPD می تواند مشکل باشد، زیرا علائم اغلب با رفتارهای رایج نوزاد و کودک نوپا همپوشانی دارند. نکته کلیدی توجه به این است که آیا رفتارها مکرر و مداوم هستند یا خیر. برخی از علائمی که ممکن است در کودک خود متوجه شوید عبارتند از:

تاخیر در خزیدن، راه رفتن یا دویدن
متوجه نمی‌شوند که آسیب می‌بینند، یا به نظر نمی‌رسند که درد دارند
عمل بیش از حد در درد با یک برآمدگی یا خراش کوچک
داشتن مشکلات خوردن، مانند خفگی در غذاها، تلاش برای خوردن اشیاء غیرخوراکی، یا اجتناب از بافت، طعم، یا دمای خاص (مثلاً بدون غذاهای سرد)
مقاومت در برابر آغوش یا نوازش
به طور مداوم نیاز به لمس کردن، در آغوش گرفتن یا حتی فشار دادن دارید
کوبیدن سر، چیدن پوست یا رفتارهای دیگری که ممکن است باعث درد شود
اجتناب از بافت های خاص، مانند هر چیز چسبناک یا ناهموار
بیزاری از احساس لباس (احساس خارش/ناراحتی/درد هنگام پوشیدن لباس یا انواع خاصی از لباس)
راه رفتن یا دویدن مکرر با چیزها
ایجاد عصبانیت زمانی که زمان حرکت به یک فعالیت جدید است
ترس از تاب خوردن، سر خوردن یا استفاده از وسایل دیگر زمین بازی
هنگام شنیدن موسیقی یا صحبت با صدای بلند، یا احساس می کنند که نورها خیلی روشن هستند، گریه یا جیغ می زنند
ناتوانی در نشستن
کمک به اختلال پردازش حسی
اگر کودک شما چندین مورد از این علائم را به طور مکرر و مداوم نشان می دهد، مهم است که با متخصص اطفال یا کاردرمانگر کودکان صحبت کنید.

در بسیاری از موارد، "رژیم غذایی حسی" می تواند کمک کند. رژیم غذایی حسی یک برنامه شخصی برای کودک شما است تا با ورودی هایی که برای او چالش برانگیز است هماهنگ شود و راه هایی برای مقابله با آن بیابد. به عنوان مثال، کودکی که به دنبال لمس مداوم است، ممکن است از استفاده مکرر از یک پتوی وزن دار یا بازدید منظم از یک باشگاه ورزشی سود ببرد. کاردرمانگر کودک شما می تواند یک رژیم غذایی حسی پر از فعالیت ها و ابزارهایی را که می توانید خارج از درمان انجام دهید برای کمک به پیشرفت او تجویز کند.