نشانه های اوتیسم

اوتیسم: یک مرور کلی اوتیسم چیست؟
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، شامل مجموعه ای از اختلالات عصبی است که افراد را به روش های مختلف و به درجات مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. به طور کلی، ASD با مهارت های اجتماعی و ارتباطی تداخل دارد و باعث علایق و رفتارهای غیرعادی، تکراری یا بسیار محدود می شود. DSM-5 انجمن روانپزشکی آمریکا سه سطح ASD را از عملکرد بالا تا شدید طبقه بندی می کند. از آنجا که ASD در یک طیف رخ می دهد، افراد مبتلا به ASD به سطوح مختلف پشتیبانی نیاز دارند.

نکات برجسته:

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) با مهارت های اجتماعی و ارتباطی تداخل می کند و باعث علایق و رفتارهای غیرمعمول، تکراری یا بسیار محدود می شود.
تشخیص ASD رایج و در حال افزایش است. از هر 59 کودک یک نفر مبتلا به ASD است و پسران بیشتر از دختران به آن مبتلا می شوند.
دلایل دقیق اوتیسم هنوز ناشناخته است، اما تحقیقات به ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی اشاره می کند که ممکن است خطر را افزایش دهد.
تشخیص ASD نیاز به ارزیابی گسترده توسط یک متخصص پزشکی دارد که به طور خاص در این ابزار ارزیابی آموزش دیده است.
پرچم های قرمز متداول ASD عبارتند از:

ارتباط چشمی کم یا اصلاً وجود ندارد.
به اسم خودشون جواب نمیدن
استفاده کم از حرکات یا حالات چهره.
از کلمات کمی استفاده می کند.
ترجیح دادن به بازی به تنهایی
علایق محدود
رفتارهای تکراری مانند تکان دادن، چرخیدن یا تکان دادن دست.
اگر نگران ابتلای فرزندتان به ASD هستید، مهم است که در اسرع وقت آن را با پزشک اطفال خود در میان بگذارید.

ASD چقدر رایج است؟
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، تشخیص ASD رایج و در حال افزایش است. در آخرین به‌روزرسانی، از هر 59 کودک، 1 کودک مبتلا به ASD است و پسران بیشتر از دختران به آن مبتلا هستند (به ترتیب 1 در 37 و 1 در 151). کارشناسان گمان می‌کنند که افزایش میزان ASD ممکن است به دلیل افزایش آگاهی باشد، و به این دلیل که «اوتیسم» به عنوان چتری برای چندین اختلال مختلف، از جمله سندرم آسپرگر و اختلال رشد فراگیر، غیر مشخص (PDD-NOS) تبدیل شده است.

چه چیزی باعث ASD می شود؟
علل دقیق ASD هنوز ناشناخته است، اما تحقیقات به ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی اشاره می کند که ممکن است خطر را افزایش دهد. اینها شامل تغییرات ژنتیکی در طول رشد جنینی، والدین حامل ژن اوتیسم، عوارض جدی بارداری یا تولد و عدم فاصله بین بارداری ها تا حداقل یک سال است. مطالعات متعدد همچنین نشان می دهد که میزان ASD با افزایش سن والدین (به ویژه پدر) به طور پیوسته افزایش می یابد. جالب اینجاست که تحقیقات همچنین نشان داده است که مادران نوجوان نیز احتمال بیشتری برای داشتن فرزند مبتلا به ASD دارند.

در مورد واکسن ها چطور؟ در سال 1998 مطالعه ای واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) را با ASD مرتبط کرد. از آن زمان، این مطالعه بی اعتبار شده است. در واقع، مجله ای که آن را منتشر کرده بود آن را پس گرفت و نویسنده مطالعه به دلیل ارائه نادرست داده ها مجوز خود را از دست داد. آکادمی اطفال آمریکا فهرستی (با خلاصه) از ده ها مطالعه را گردآوری کرده است که نشان می دهد واکسن ها باعث ایجاد ASD نمی شوند.

ASD چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص ASD نیاز به ارزیابی گسترده توسط یک متخصص (مانند یک متخصص مغز و اعصاب کودکان) دارد که به طور خاص برای استفاده از ابزارهای ارزیابی ASD آموزش دیده است. یک تیم چند رشته ای متشکل از متخصصان اطفال ممکن است برای تشخیص بیماری با یکدیگر همکاری کنند.

پرچم های قرمز رایج ASD چیست؟
پرچم های قرمز اجتماعی

تا سن 9 ماهگی:

تماس چشمی کم یا اصلاً وجود ندارد
تعاملات گرم و جذاب، مانند لبخند، صداها یا حالات چهره، کم است یا اصلا وجود ندارد
زبان پرچم قرمز

تا سن 12 ماهگی:

به نام خود پاسخ نمی دهد
کم حرف زدن یا استفاده از حرکات

تا سن 16 ماهگی:

از کلمات بسیار کمی استفاده می کند یا اصلا صحبت نمی کند

تا سن 24 ماهگی:

به ندرت (یا هرگز) دو کلمه را به روشی معنی دار به هم متصل می کند
رفتار پرچم های قرمز

در هر سنی:

به طور مداوم ترجیح می دهد به تنهایی بازی کند
واکنش های منفی مخصوصاً نسبت به انتقال یا حتی تغییرات جزئی در روال دارد
علایق بسیار محدودی دارد
رفتارهای تکراری مانند تکان دادن، چرخیدن یا تکان دادن دست را نشان می دهد
واکنش های شدیدی به ورودی های حسی مانند نورها، صداها یا بافت ها دارد
کودکان مبتلا به ASD اغلب مهارت‌های حرکتی درشت و/یا ظریف با تأخیر یا اختلال را نشان می‌دهند.

ASD چگونه درمان می شود؟
از آنجا که هر کودک مبتلا به ASD چالش های متفاوتی دارد، اهداف و درمان متفاوت است. به‌طور کلی، کودکان مبتلا به ASD و خانواده‌هایشان از یک یا چند تخصص اطفال، از جمله آسیب‌شناسی گفتار-زبان، کاردرمانی، فیزیوتراپی، روان‌شناسی و مددکاری اجتماعی خدمات دریافت می‌کنند.

اگر نگران ابتلای فرزندتان به ASD هستید، چه کاری باید انجام دهید؟
اگر هر یک از علائم قرمز ذکر شده در بالا را مشاهده کردید، یا اگر فرزندتان به طور کلی در نقاط عطف اجتماعی و/یا زبانی عقب مانده است، آن را با پزشک اطفال  گهوارک در میان بگذارید. اگر او شما را برای ارزیابی معرفی نکرد و شما همچنان نگران هستید، خودتان به دنبال کمک باشید. مداخله زودهنگام برای ASD می تواند به طور چشمگیری آینده کودک را تغییر دهد، بنابراین ضروری است که "منتظر نمانید و ببینید" آیا کودک شما علائم کلاسیک را نشان می دهد یا خیر. شما