مادر | صفحه 3

حداقل ۳ ماه قبل از حامله شدن سعی کنید وزن ایده آل داشته باشید، زیرا سلامت جنین داخل رحم شما وابسته به وزن است. اگر خانمی وزن اضافی دارد یا چاق است در معرض خطر افزایش فشار خون، دیابت دوران حاملگی و امکان زایمان سزارین وجود دارد. بنابراین قبل از حاملگی باید تغذیه صحیح و سالم داشته باشید.

برای به دست آوردن آنزیم ها از طریق رژیم غذایی، باید مواد غذایی را به صورت خام مصرف کرد. خوردن غذاهای خام و مصرف مکمل های آنزیمی در پیشگیری از کاهش آنزیم های بدن مفید است و همچنین از فشار روحی می کاهد.

رنگ نارنجی یا قرمزی که روی کهنه نوزاد در هفته های اول تولد دیده می شود، مربوط به دفع کریستال های اورات است. اگر نوزاد دچار کم آبی بدن گردد، مقدار اسید اوریک خون کودک زیاد می شود و به صورت کریستال های رنگی دانه دانه ای روی کهنه کودک یا روی بدن نوزاد دیده می شود.

اگر مادری بعد از تولد نوزاد خود، به عللی به طور موقت یا دائم نتواند به کودک خود شیر دهد، اولین تغذیه نوزاد را باید طی 6 ساعت بعد از تولد با آب جوشیده سرد شده شروع کند. چون امکان دارد نوزاد در نخستین تغذیه استفراغ کند، داخل شدن آب استریل در ریه او مشکلی به وجود نمی آورد. دادن سرم گلوکز به عنوان اولین تغذیه نوزاد لازم نیست.

در هفته های اول بعد از تولد، چون نوزاد به دفعات شیر می خورد و مثانه او نیز کوچک است، در نتیجه به دفعات زیاد ادرار می کند، بنابراین هر موقع نوزاد ادرار یا مدفوع می کند، باید کهنه های او را عوض کنید، زیرا ماندن کهنه ادراری و آلوده به مدفوع به ناحیه باسن و دستگاه تناسلی او موجب قرمزی و حتی زخم شدن این نواحی می گردد.

نوزاد و شیرخوار را در سال اول تولد در گهواره یا تخت جداگانه در اتاق خودتان بخوابانید. محل خواباندن او طوری باشد که مادر به آسانی بتواند به کودک دسترسی داشته باشد و به او شیر دهد و کودک را نظارت نماید.

لباسهایی از جنس استرچ (قابلیت کشسان داشتن) در قسمت سر یا انتهای آن، مناسبترین لباسها می باشد، شلوارهای پیش بندداری که می توانند پهلوهای کودک را گرم نگهدارند. لباس کودک نباید گیره فلزی داشته باشد. بعضی لباسهای کتانی می توانند اثرهای منفی روی پوست کودک برجای بگذارند.

رشد طبیعی کودک در یک توالی قابل پیش بینی رخ می دهد که با مراحل مهم رشدی مشخص شده است. مراحل مهم رشد مانند گفتن اولین کلمه یا برداشتن اولین قدم، علائم جسمی و رفتاری رسش هستند که اکثر کودکان در یک چارچوب زمانی خاص آنها را نشان می دهند.

وقتی کودک به مشکل شکمی مبتلا می‌شود، غریزه اول والدین این است که یک‌ راه‌حل امن و طبیعی پیدا کنند، اما بدیهی است که نوزادان نمی‌توانند ناحیه و ماهیت مشکل خود را به ما بگویند. بنابراین شناختن علائم نفخ شکم نوزاد برای شناسایی درمان مؤثر ضروری است.

در صورت مهم بودن روابط اولیه والدین و کودکان و محیط اطفال و خردسالان، می توان گفت کمک کردن به والدین و کودکان در سال های نخست زندگی کودکان فواید بلند مدتی خواهد داشت. برخی از برنامه ها در صدد بهبود بخشیدن مهارت های تربیتی والدین هستند و برخی صرفاً برای اطفال و کودکان آسیب پذیر تدوین شده اند.

بعضی از نوزادان که از هر لحاظ طبیعی هستند،ممکن است بعد از شیر خوردن مقداری شیر را از گوشه دهان و لب های خود به بیرون بریزند و لباس های خود و مادر را کثیف کنند.

زمانی که کودک را به اتاق خوابش می برید، با مهر و محبت خود او را نوازش کنید. زمان خواب کودک را با آرامش و مهربانی به او یادآور شوید. به خواسته های فرزندتان تن در ندهید، زیرا تقاضاهای او از یک لیوان آب یا یک داستان و قصه دیگر، کم کم بیشتر می شود و به جایی می رسد که دیگر نمی توانید اوضاع را تحت کنترل خود درآورید.

کودکان ما طی چند سال نخست زندگی شدیداً به نوازش ما نیاز دارند. خوشبختانه بغل کردن و نوازش نوزاد ظاهراً جزء غرایز مادری است، و در اکثر فرهنگ ها پدران نیز فعالانه در ابراز محبت به نوزادان شرکت می کنند.

کودکان نوپا ( بین یک و نیم تا دوسالگی ) تا حدودی قادر به استفاده از غذای خانواده و هضم آن هستند، هر ماه هم توانایی آن ها برای اینکه غذاهایشان را به تنهایی بخورند، افزایش می یابد و می توانند از قاشق و فنجان کوچک نیز استفاده کنند.

این مشکل وقتی کودکان نوپا اندکی بزرگتر شده اند، شروع می شود و غذا خوردن را تبدیل به مصیبت می کند. وقتی بچه هنگام غذا خوردن اغلب از سرسفره یا میز بلند می شود و دوباره برمی گردد.

بهتر است برای شروع تغذیه کمکی، ابتدا سبزی ها، میوه ها و برنج را آغاز نمائید و سپس کودک را برای مواد پروتئینی آشنا کنید. اگر غذاهای مختلف را جداگانه به او بدهید در صورت ایجاد آلرژی یا حساسیت، عامل آن را به راحتی شناسایی خواهید کرد.

هرگز وعده های غذایی را فراموش و حذف نکنید. در ضمن کودکان به وقت توجهی ندارند پس قبل از آنکه زمان غذا خوردن فرا برسد، چندین نوبت این مسئله را به آنان یادآوری نمایید تا آماده غذا خوردن بشوند.

زمانی که شیرخوار قادر باشد، روزانه حداقل یک وعده و هر چند قاشق غذا بخورد، زمان آن فرا رسیده است که دفعات غذای کمکی را افزایش دهید. به عنوان مثال اگر فقط زمان نهار به او غذای جامد می دهید، برای افزایش وعده های غذایی، وعده صبحگاهی را نیز به رژیم او بیفزایید.

هیچ گاه به اجبار و با زور به کودکتان غذا ندهید. اگر صورتش را هنگام غذا خوردن برمیگرداند، یعنی سیر شده و یا غذا را دوست ندارد. به حالت چهره او توجه کنید اگر هنگام خوردن غذا چهره اش را به شدت درهم میکشد، به احتمال زیاد غذای مورد نظر، باب طبعش نیست.

همانند شیردهی با سینه، نوک پستانک را در گوشه لب شیرخوار قرار دهید یا با نوک انگشت به آرامی به گوشه لب او بزنید تا سرش را به سمت شیشه شیر برگرداند و پس از یافتن آن مکیدن را آغاز نماید. شیشه شیر را باید به شکلی نگاه دارید که قسمت نوک پستانک به طور کامل پر از شیر باشد تا هوا از راه آن وارد دهان کودک نشود.