بیماری های روانی در کودکان
تاریخ: جمعه 6 دی 1398 00:00
بیماری های روانی در کودکان
چرا شناسایی این بیماری ها برای والدین سخت است؟
متاسفانه بسیاری از والدین علائم و نشانه های بیماری روانی را در کودکان نمی شناسند.
حتی اگر این علائم را بشناسید، باز هم خیلی سخت است که این علائم را از رفتار طبیعی کودک تشخیص دهید.
هر کودکی ممکن است برخی از این علائم را نشان دهد.
چه نوع بیماری های روانی بر کودک تاثیر دارد؟
1- اختلالات اضطرابی: کودکان این اختلالات را به صورت های زیر دارند:
اختلال وسواس اجباری، اختلال استرس پس از حادثه، ترس از اجتماع و اختلال اضطراب منتشر.
این اختلالات به صورت مشکلی دائمی در این کودکان وجود دارند و مانع از فعالیت های عادی روزانه آنها می شوند.
2- اختلال کمبود توجه و بیش فعالی(ADHD): این اختلال شامل چند جزء می باشد، از جمله: به سختی توجه و تمرکز کردن بر چیزی، فعالیت بدنی بیش از حد و رفتار پیش بینی نشده.
احساس ترس شدید و بدون علت که مانع از فعالیت های عادی روزانه کودک می شود
3- اوتیسم: اوتیسم یکی از مشکلات جدی رشد کودکان می باشد که در اوایل کودکی (معمولا قبل از سه سالگی) ظاهر می شود. گرچه علائم و شدت این بیماری در کودکان متفاوت است، اما اوتیسم بر قابلیت ارتباط و تعامل با دیگران اثر می گذارد.
4- اختلالات غذا خوردن: بی اشتهایی عصبی ( آنورکسیا ) و پرخوری عصبی ( بولیمیا ) جزو مشکلات جدی می باشند. این کودکان آنقدر به غذا خوردن و وزن خود اهمیت می دهند که مسائل دیگر برایشان اهمیتی ندارد.
5- اختلالات خلقی: افسردگی و اختلالات دو قطبی جزو اختلالات خلقی می باشند و باعث می شوند که کودک دائما غمگین باشد و دچار خلق و خوی نامتعادل گردد.
6- اسکیزوفرنی: این بیماری روانی مزمن باعث می شود که کودک با خیال خود زندگی کند، نه با واقعیت و به اصطلاح دچار جنون شود.
علائم بیماری روانی در کودکان
1- تغییر خلق و خو: احساس غمگینی که بیشتر از دو هفته طول بکشد و یا خلق و خوی بسیار نامتعادل که باعث بروز مشکلات در روابط خانوادگی و یا اجتماعی گردد.
2- احساسات افراطی: احساس ترس شدید و بدون علت که مانع از فعالیت های عادی روزانه کودک می شود. گاهی اوقات این احساس ترس همراه با افزایش ضربان قلب و سرعت تنفس رخ می دهد.
3- تغییرات رفتاری: این تغییرات شامل تغییرات رفتاری و شخصیتی خارج از کنترل می باشد. غالبا دعوا کردن، استفاده از اسلحه و تمایل به صدمه زدن به دیگران همه از علائم هشداردهنده می باشند.
4- اشکال در تمرکز ذهنی: این مشکل باعث کاهش یادگیری کودک در مدرسه می شود.
5- کاهش وزن بی دلیل: کاهش ناگهانی اشتها، استفراغ مکرر و یا استفاده از داروهای ملین ممکن است ناشی از اختلالات غذاخوردن باشد.
6- آسیب جسمی: برخی اوقات بیماری های روانی منجر به بروز افکار خودکشی و صدمه به خود و دیگران می شود.
7- مصرف مواد مخدر: برخی کودکان از مواد مخدر و یا الکل برای مقابله با این احساسات استفاده می کنند.
اگر کودک بیماری روانی داشت، چه کنیم؟
اگر شما فکر می کنید کودکتان دچار یکی از بیماری های روانی گردیده است، با روانپزشک کودکان مشورت کنید.
با معلم مدرسه و یا با دوستان نزدیک او صحبت کنید و ببینید که آیا آنها متوجه تغییر رفتار کودکتان شده اند یا نه؟
رفتار کودک را برای روانپزشک بازگو کنید.
تشخیص بیماری های روانی در کودک بسیار مشکل است، چرا که اغلب کودکان در ابراز احساسات خود دچار مشکل هستند و رشد و نموشان با یکدیگر فرق دارد.
چگونه پزشک متوجه بیماری روانی کودک می شود؟
با استفاده از علائم و نشانه ها و تاثیر این علائم بر زندگی کودک، بیماری روانی در کودک قابل تشخیص می باشد.
برای تشخیص این بیماری پزشک توصیه می کند که کودک توسط روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی، پرستار روانپزشکی، مشاور بهداشت روانی و یا درمانگر رفتاری مورد ارزیابی و معاینه قرار گیرد. روانپزشک، علائمی را که موجب تغییر رفتار کودک می شود، از جمله سابقه بیماری ها و حوادث را می بیند.
پزشک سئوالاتی را از والدین می پرسد، از جمله: چگونگی رشد کودک، چه مدت است که متوجه تغییر رفتار کودک شده اید، معلمان راجع به رفتار و کردار کودکتان چه می گویند و سابقه بیماری روانی در خانواده تان وجود دارد یا نه.
تشخیص بیماری های روانی در کودک بسیار مشکل است، چرا که اغلب کودکان در ابراز احساسات خود دچار مشکل هستند و رشد و نموشان با یکدیگر فرق دارد.
درمان بیماری های روانی در کودکان
1- روان درمانی: صحبت درمانی و یا رفتار درمانی جزو روان درمانی می باشد. در طی روان درمانی، کودک ممکن است خلق و خو، احساسات، افکار و رفتار خود را بشناسد. روان درمان به کودک کمک خواهد کرد که به این شرایط روحی خود پاسخ مناسب بدهد.
2- دارو درمانی: پزشک ممکن است داروهای خاصی را برای کودک تجویز کند، برخی از این داروها شامل: محرک ها، ضدافسردگی ها، ضد اضطراب ها، ضد روان پریشی و ثابت کننده خلق و خو می باشند.