از هر 1000 نوزاد، یک نوزاد با یک نقص مادرزادی به نام پاچنبری متولد می شود. اصطلاح پزشکی talipes equinovaris است، اما معمولاً در دنیای پزشکی و عموم مردم به عنوان پای پرانتزی شناخته می‌شود.

این ناهنجاری است که بر عضلات و استخوان‌های پا تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود آنها به سمت بالا و داخل به سمت استخوان مچ پا بچرخند. این می تواند در هر دو پا (دو طرفه) یا یک پا (یک طرفه) رخ دهد و در پسران دو برابر بیشتر از دختران است.

در حالی که شایع است، هیچ علت شناخته شده ای برای کلاب فوت وجود ندارد. کارشناسان معتقدند که ژنتیک و محیط در آن نقش دارند.

پاچنبری چه مشکلاتی برای نوزادان ایجاد می کند؟
در حالی که پاچنبری می تواند از نظر شدت متفاوت باشد، روش درمان در همه موارد مشابه است. اگر پا در مدت کوتاهی پس از تولد اصلاح نشود، درمان می تواند طولانی تر و گسترده تر باشد.

اگر پای پرانتزی به طور کامل درمان نشود، کودک دچار مشکلات شدید حرکتی مانند راه رفتن یا دویدن می شود و می تواند منجر به درد و ناتوانی مادام العمر شود.

درمان پای پرانتزی

موفق ترین و پرکاربردترین درمان برای پاچنبری روش پونستی است. از دو مرحله درمان تشکیل شده است: اصلاح از طریق ریخته گری سریال و نگهداری از طریق سایش بریس. این روش کم تهاجمی دارای نرخ موفقیت بیش از 90٪ است.

ریخته گری

کودک مبتلا به پای پرانتزی بلافاصله پس از تولد شروع به ریخته گری سریال می کند تا به آرامی پای خود را در موقعیت صحیح قرار دهد. پزشک معالج هر هفته پا را به آرامی کشش می دهد و یک گچ گچی را روی ساق پا قرار می دهد تا پا را در موقعیت مناسب نگه دارد. هر هفته گچ‌گیری قدیمی برداشته می‌شود، پا بیشتر در موقعیت صحیح کشیده می‌شود و گچ‌گیری جدید قرار می‌گیرد. به طور متوسط یک کودک به پنج تا شش گچ گرفتن نیاز دارد تا پا در وضعیت کاملاً اصلاح شده قرار گیرد.

تنوتومی

در 80 درصد موارد، کودک به تنوتومی نیاز دارد. این یک روش جراحی است که شامل قطع کردن تاندون آشیل به منظور رشد و طولانی شدن آن برای انعطاف بیشتر است. پس از تکمیل عمل، کودک به مدت سه هفته در آخرین گچ قرار می گیرد تا به مرحله درمان بریسینگ برود.

مهاربندی

پس از تکمیل تنوتومی و برداشتن گچ نهایی، کودک بلافاصله در یک دستگاه مهاربندی قرار می گیرد که اغلب به آن چکمه و میله (BnB) می گویند. این دستگاه برای جلوگیری از عود پای پرانتزی پا را در وضعیت صحیح نگه می دارد. اگر کودک BnB را نپوشد یا برنامه پرانتزی توصیه شده را رعایت نکند، احتمال عود پای پرانتزی به طور قابل توجهی بیشتر است.

BnB برای یک برنامه مدرج پوشیده می‌شود، که از 23 ساعت برای سه ماه اول شروع می‌شود و تا 12 ساعت کاهش می‌یابد، یا در شب استفاده می‌شود. BnB باید تا سن چهار یا پنج سالگی پوشیده شود.

اجتناب از جراحی

مداخله جراحی برای پاچنبری همیشه باید آخرین گزینه درمانی باشد. جراحی می تواند منجر به بافت اسکار ماندگار و شروع زودرس پاهای آرتروز در بزرگسالی شود. در بسیاری از موارد، آسیب ناشی از جراحی زودهنگام هرگز قابل ترمیم نیست. روش Ponseti درمان پای پرانتزی بهترین شانس را برای کودک در داشتن پاهای کاملاً کاربردی و بدون درد در بزرگسالی فراهم می کند.

اگر تشخیص داده شد که کودک شما دچار پاچنبری شده است، با متخصص زنان و زایمان یا متخصص اطفال خود صحبت کنید که می تواند به شما کمک کند تا شما را به یک جراح ارتوپد اطفال که در روش پونستی آموزش دیده است ارجاع دهد.