احتمال به پیش فعالی دختر 3.5 ساله

پرسش ثبت شده کاربر

سلام دخترم 3.5 ساله است به شدت صحبت می‌کنه صحبت اش با حالت جو گیر شدن است و خیلی صحبت می‌کنه اصلا حالت عادی راه رفتن کم داره همش در حالت دویدن است قدم زدن رو نمیخاد تنهایی اقدام کنه برای درخواستی که می‌کنه اگه جواب ندیم به صورت یک سره درخواست می‌کنه و اگه قبول نکنیم یک ساعت هم گریه می‌کنه به شدت خیلی زیاد زرنگ و باهوش است خیلی عاشق این است که همه رو مدیریت کنه اصلا غذا رو به درستی نمی‌خوره همش در حال فرار و قایم شدن است درخواستی که بخواد انجام نشه حالت دست به سینه میگیره و گریه میکنه برنامه خوابش تقریبا بد شده ولی خوب می‌خوابه ساعت 12 شب به زور می‌خوانیمش روی حالت پا در حالت لالایی صبح تا 11 هم خوابه حرف های میزنه که از لحاظ سنی اش خیلی بیشتره

پرسیده شده در تاریخ 1404/1/25 ساعت 09:36

دکتر احمدشاه فرهت

سلام، ممنون که با دقت و جزئیات وضعیت دخترتون رو توضیح دادید. چیزی که از حرف‌هاتون مشخصه اینه که دخترتون یک کودک پرانرژی، باهوش، با توانایی کلامی بسیار بالاست، اما در عین حال نشانه‌هایی از حساسیت بالا، هیجان زیاد و شاید کمی سختی در تنظیم احساساتش رو هم نشون می‌ده. اجازه بدید نکاتی رو به صورت خلاصه بررسی کنیم:

نقاط قوت:
باهوش و سریع‌الانتقاله

قدرت کلامی بسیار بالا داره

حس رهبری و مدیریت در وجودشه که اگر درست هدایت بشه، خیلی عالیه

خوابش عمیقه (حتی با اینکه دیر می‌خوابه، خوب می‌خوابه)

چالش‌هایی که اشاره کردید:
بی‌قراری و دویدن مداوم: می‌تونه نشانه‌ی هیجانات بالا یا نیاز به تخلیه انرژی باشه. بعضی بچه‌ها به طور طبیعی فعالیت بدنی بالاتری دارن.

اصرار زیاد و گریه‌های طولانی: بیشتر مربوط به کنترل هیجان و احساس ناکامی‌ست. نشون می‌ده که هنوز نتونسته با "نه شنیدن" کنار بیاد.

نظم خواب ضعیف: دیر خوابیدن باعث می‌شه تا چرخه طبیعی بدن به‌هم بخوره. روی خلق‌وخو و تغذیه هم تاثیر می‌ذاره.

عدم تمایل به راه رفتن عادی: شاید بیشتر به خاطر سبک رفتاری پرانرژی یا حتی تقلید از مدل‌های نمایشی‌ست.

غذا نخوردن درست: می‌تونه به دلیل تحریک‌پذیری بالا، تمرکز پایین یا حتی گاهی آلرژی‌های پنهان باشه.

تمایل شدید به مدیریت و کنترل اطرافیان: می‌تونه نشون‌دهنده‌ی شخصیت قوی باشه ولی باید یاد بگیره که "همه چیز طبق خواست ما پیش نمی‌ره".

پیشنهادها:
روال مشخص و قابل پیش‌بینی برای خواب و غذا ایجاد کنید. شروع کنید با عقب انداختن زمان خواب به تدریج (مثلاً هر شب ۱۵ دقیقه زودتر).

برای نه گفتن، قاطع ولی مهربون باشید. بهش بفهمونید که بعضی چیزها تغییر نمی‌کنه حتی اگر گریه کنه، ولی کنارش باشید.

فعالیت‌های تخلیه انرژی روزانه زیاد بشه (بازی‌های بیرونی، دویدن‌های کنترل‌شده، ورزش‌های کودکانه).

از تشویق‌های کلامی و احساسی زیاد استفاده کنید ولی در عین حال قوانین ثابت و مشخص داشته باشید.

بازی‌های نقش‌آفرینی که در اون مدیریت کنه (مثلاً بشه "خانم مدیر"، "خانم دکتر") می‌تونه تمایلش به کنترل رو به‌سمت بازی هدایت کنه.

اگر شدت این رفتارها خیلی بالا بود یا زندگی روزمره‌تون رو مختل کرده، مشاوره با روانشناس کودک خیلی کمک‌کننده‌ست.

پاسخ داده شده در تاریخ 1404/1/25 ساعت 14:55

لینک کوتاه این مطلب

این مطلب را به اشتراک بگذارید