کودکان و نوجوانان مبتلا به چاقی به طور معمول دارای اختلالات رفتاری مانند افسردگی، گوشه گیری، اضطراب و عدم اعتماد بنفس می باشند، بنابراین پدر و مادر و پزشک باید به مسائل رفتاری کودک و نوجوان آشنا گردند و در جهت رفع آنها کوشش نمایند. بدون اصلاح و رفع مسائل رفتاری کودک، وزن اضافی و چاقی او اصلاح نخواهد شد.
اصلاح رفتارهای سایر افراد خانواده نیز در چگونگی تغذیه و کم کردن وزن کودک و نوجوان کاملاً موثر می باشد. دخالت کردن بیش از حد پدر و مادر و امر و نهی کردن در تغذیه روزانه کودک، خود مشکلاتی برای کودک و نوجوانان به وجود خواهد آورد.
بعضی از کودکان اصولاً از تحرک و ورزش خودداری می کنند و این رفتار آنها مانند رفتارهای دیگر مثل سیگار کشیدن و غذاهای ناسالم خوردن می باشد. رفتار چنین کودکانی باید ارزیابی گردد و برای برطرف کردن آن، از افراد با اطلاع و حتی از روانشناسان کمک گرفت تا رفتار کودک عوض شود و به تحرک و ورزش بپردازد.
آگاه ساختن نوجوانانی که چاق نیستند ولی آمادگی برای چاق شدن دارند و آنهایی که چاقند، نسبت به عوارض چاقی و مشکلات دراز مدت آن سبب می شود که نوجوانان سعی کنند چاق نشوند و اگر چاقند در صدد کاهش وزن خود باشند تا از عوارض آن در امان بمانند. بنابراین به نوجوانان توصیه می شود کتابها و مقالاتی را که در مورد چاقی و عوارض آن چاپ و منتشر شده است مطالعه نمایند و به آنچه پیشنهاد شده است، عمل کنند.
کودکانی که اضافه وزن دارند و چاقند، نباید از حقوق اجتماعی خود در خانه و مدرسه محروم باشند و نباید حس کنند که به علت چاقی با دیگران تفاوت دارند. پدر و مادر باید به کودک و نوجوان خود اظهار کنند که هر کس در معرض چاق شدن است و باید او را از عوارض چاقی آگاه کنند.
اگر پدر و مادر در جهت کم کردن وزن کودک خود که مبتلا به چاقی است اصرار کنند، دائما به اشکال مختلف او را سرزنش نمایند یا حتی یادآوری کنند، باعث تضعیف اعتماد به نفس کودک خواهد شد، بر عکس آگاه کردن کودک و تشویق و ترغیب او، موجب افزایش اعتماد به نفس کودک خواهد شد و خود کودک در صدد برخواهد آمد که با برنامه مرتب و منظم چه از نظر خوردن مواد غذایی و چه ورزش و فعالیت، کوشش کند و با اعتماد به نفس به برنامه خود ادامه دهد و موفق گردد.
نگهداری وزنی که از دست داده شده است، گاهی مشکل تر از کاهش وزن می باشد. پدر و مادر و افراد خانواده باید آگاه باشند، اگر کودک در شرایطی مانند مسافرت، تفریح و مهمانی قرار گیرد یا در شرایطی دچار هیجانات یا محرومیت باشد، به خوردن روی می آورد و رژیم غذایی او شکسته می شود.
در چنین شرایطی:
1- پدر و مادر باید کودک را در رفع مشکلات به وجود آمده محیطی یا اجتماعی کمک کنند تا رژیم غذایی او شکسته نشود.
2- پدر و مادر باید به کودک کمک نمایند تا او زندگی متعادل و مناسب توأم با لذت و شادی داشته باشد.
.png){kind=icon}
