آنزیم های غذایی مورد نیاز بدن (نقش آنزیم در بدن) | گهوارک

آنزیم های غذایی مورد نیاز بدن

اگر چه بدن انسان آنزیم های مورد نیاز را تولید می کند، اما قادر به دریافت آنزیم ها از طریق غذا نیز می باشد. متأسفانه ، آنزیم ها نسبت به گرما بینهایت حساس می باشند. حتی کم ترین حرارت ۱۱۸ درجه فارنهایت یا بیشتر از آن اغلب آنزیم های موجود در غذا را از بین می برد.

بنابراین، برای به دست آوردن آنزیم ها از طریق رژیم غذایی، باید مواد غذایی را به صورت خام مصرف کرد. خوردن غذاهای خام و مصرف مکمل های آنزیمی در پیشگیری از کاهش آنزیم های بدن مفید است و همچنین از فشار روحی می کاهد.

آنزیم ها در بسیاری از مواد غذایی گوناگون - اعم از منابع گیاهی و حیوانی - یافت می شوند. آووکادو، پاپایا ( خربزه درختی )، آناناس، موز و انبه، دارای آنزیم های فراوانی می باشند. جوانه ها غنی ترین منبع هستند. پاپایا و آناناس نارس، منابع فوق العاده ای از آنزیم ها می باشند. آنزیم هایی که از پاپایا و آناناس استخراج می شوند که به ترتیب " پاپن و بروملین " نام دارند. آنزیم های پروتئولیتیک هستند.

بسیاری از مواد غذایی چربی دار نیز لیپاز را - که باعث تجزیه چربی ها می شود - تأمین می کنند. در حقیقت، چربی موجود در مواد غذایی که تنها در معرض لیپاز لوزالمعده ، ليپازی که بدن تولید می کند و در روده ها قرار دارد، به خوبی چربی که ابتدا در معده و به وسیله لیپاز غذایی شروع به کار می کند، هضم نمی شود.

لیپاز لوزالمعده چربی ها را در محیط کاملا قلیایی ( روده ها ) هضم می کند؛ در حالی که لیپاز موجود در چربی های غذایی، در محیط بسیار اسیدی ( معده ) فعالیت می کند. استخراج بهینه مواد مغذی از چربی ها، به فعالیت آنزیم های مختلف هضم کننده چربی در مراحل پی در پی بستگی دارد.

سوپراکسید دیسموتاز به طور طبیعی در منابع غذایی مختلفی از جمله علف جو، بروکلی، کلم بروکسل، کلم، مرغ خزنده و اغلب گیاهان سبز یافت می شود.

بیشتر آنزیم هایی که امروزه در دسترس می باشند، آنزیم های گوارشی هستند که از منابع مختلفی به دست می آیند. دانشمندان نمی توانند آنزیم ها را به طور مصنوعی تولید کنند. اغلب فرآورده های آنزیمی تجارتی، از آنزیم های حیوانی، نظیر پانکراس و پپسین بدست می آید و هنگامی که مواد غذایی به پائین ترین قسمت معده و دستگاه روده می رسد، این دو آنزیم به هضم آنها کمک می کنند.

برخی از شرکت ها مکمل های خود را از آنزیم هایی می سازند که از نوعی قارچ به نام آسپرژیلوس گرفته اند. این آنزیم ها کار اولیه و ناقص غذا را در قسمت فوقانی معده شروع می کنند. تمام این محصولات در درجه اول برای کمک به هضم غذا و جذب مواد غذایی، به خصوص پروتئین، به کار می روند.

آنزیم های پروتئولیتیک که به شکل مکمل وجود دارند، شامل پیسین، تریپسین اونین، پانکراتین و کیمو تریپسین می باشند. محققان اذعان داشته اند که آنزیم های پروتئولیتیک علاوه بر کمک به هضم غذا، به صورت عوامل ضد التهابی نیز سودمند می باشند.

پانکراتین، که از ترشحات لوزالمعده حیوانات گرفته می شود، مرکز توجه تحقیقات سرطانی می باشد؛ زیرا مقدار این آنزیم در افراد مبتلا به سرطان غالبأ کم است. از پانکراتین برای درمان نارسایی لوزالمعده ، فیبروز کیسه ای، مشکلات گوارشی، حساسیت های غذایی، اختلال های بیماری خود ایمن، عفونت های ویروسی و صدمات ناشی از فعالیت های ورزشی استفاده می کنند.

مکمل های آنزیمی موجود

تحقیقات نشان داده اند همزمان با رشد انسان توانایی بدن برای تولید آنزیم ها کاهش می یابد. در عین حال، ناتوانی در جذب مواد غذایی، اختلال بافتی و بیماری های مزمن افزایش می یابد. با مصرف آنزیم های تکمیلی از دریافت کامل مواد مغذی موجود در غذاها اطمینان می یابید. ما معتقدیم که مکمل های آنزیمی برای افراد سالم از دریافت کامل مواد مغذی موجود در برای افراد سالخورده حیاتی است.