فشردن دندان ها به یکدیگر
وقتی کودکی به طور مداوم دندان هایش را به هم می فشارد یا می ساید، دچار عادتی شده است که آن را دندان قروچه ( بروکسیسم ) می نامند. والدین نباید این حالت را فقط یک عادت آزاردهنده محسوب کنند، زیرا ممکن است با گذشت زمان تاثیرات جدی روی دندان ها و فک ها ایجاد کند.کودکی که شب ها دندان هایش را به هم می فشارد، در طول روز نیز این کار را انجام می دهد. برای ترک این عادت، بهتر است ابتدا در طول روز جلوی آن گرفته شود.
دندان قروچه عارضه ای است که افراد در هر سنی از جمله کودکان خردسال را تحت تاثیر قرار می دهد. این شامل ساییدن، فشردن یا قروچه کردن دندان ها است. این معمولاً ناخودآگاه است، به این معنی که بچه ها بدون فکر کردن به آن این کار را انجام می دهند. هنگامی که کودکان در بیداری دندان های خود را به هم می سایند، به آن دندان قروچه بیدار می گویند. فشردن یا ساییدن دندان ها در شب هنگام خواب دندان قروچه نامیده می شود. هنگامی که کودکان دچار دندان قروچه در خواب می شوند، ممکن است سایر اختلالات خواب مانند خروپف یا آپنه خواب نیز داشته باشند.
هیچ کس دقیقاً نمی داند چرا برخی از کودکان دندان های خود را به هم می سایند. استرس می تواند یک عامل کمک کننده باشد – و در حالی که استرس و اضطراب می تواند به دندان قروچه کمک کند، هیچ ارتباط شناخته شده ای بین مشکلات رفتاری و دندان قروچه وجود ندارد.
دندان قروچه کودک یا کودک نوپا می تواند تنها راهی برای یادگیری نحوه عملکرد دهانشان باشد یا می تواند پاسخی به درد دندان درآوردن باشد. این یک اتفاق معمولی است، دندان قروچه بچه‌ها ممکن است به دلیل اضطراب، استرس یا ناامیدی باشد، یا ممکن است یک عادت ناخودآگاه در هنگام تمرکز شدید باشد. دندان قروچه خواب ممکن است مرتبط با اضطراب باشد، اما بسیاری از اوقات به دلیل نوعی برانگیختگی در طول خواب مانند بیداری هایی است که در خواب رخ می دهد، که کودکان نیز می توانند آن را تجربه کنند. سایر عوامل خطر برای دندان قروچه در کودکان عبارتند از:
سن : دندان قروچه در کودکان خردسال رایج است و اغلب در سنین نوجوانی از بین می رود.
داروها -:برخی از داروها، از جمله داروهایی که برای درمان ADHD استفاده می شوند، می توانند احتمال دندان قروچه را در کودکان افزایش دهند.
ژنتیک : دندان قروچه در خواب می تواند در خانواده ها ایجاد شود.
سایر اختلالات : شرایط و مسائلی از جمله آپنه خواب، صرع، وحشت شبانه و ADHD با دندان قروچه در کودکان مرتبط است.
وقتی کودکی مضطرب و خسته است، ماهیچه های صورت و فک خود را منقبض می کند و دندان هایش را به هم فشار می دهد. در برخی از کودکان این فشار دادن، به تدریج به ساییدن مداوم دندان ها تبدیل می شود. کودک، این رفتار را تا از میان رفتن فشار روانی ادامه می دهد، اما به تدریج رفتار یاد شده به شکل عادت در می آید.
به کودک بیاموزید تا آرام شود؛ اگرچه او دچار انقباض ماهیچه های صورت است ، ولی باید روش کسب آرامش را برای کل بدن فرا گیرد.بر روی تمرین های شل کردن ماهیچه های صورت تأکید کنید. وقتی کودک در شل کردن کل بدن خود مهارت یافت، روی ماهیچه های صورت، تمرکز کنید. کودک را مجبور کنید تا چندین بار در روز، روی شل کردن صورتش تمرین کند.
پس از مراحل بالا می توانید از نوع دیگری از آرامش تدریجی استفاده کنید. می تواند کودک را در تمام طول روز آرام نگه دارد. کودک به خود لبخند می زند، دندان هایش را به آرامی به هم می فشارد و دو نفس عمیق می کشد. پس از دومین بازدم، دهانش را به راحتی باز نگه می دارد و با خود زمزمه می کند : آروم باش، آروم، آروم.
کودک را نزد دندان پزشک ببرید و در مورد دندان قروچه با او صحبت کنید. دندان پزشک ابتدا وضعیت مفصل تمپورو مندیبولار را بررسی می کند؛ زیرا اشکالات این مفصل می تواند در ایجاد این مشکل نقش داشته باشد. دندانپزشک، ممکن است با توجه به سن کودک و میزان آسیب به مینای دندانها، یک محافظ پلاستیکی تجویز کند که شب ها در دهان کودک گذاشته می شود.
این تمرین ها هوشیاری کودک را به دندان ساییدن، افزایش می دهند :
اثر آینه : کودک را مجبور کنید تا به چهره خود در آینه بنگرد و حالت صورت خود را در هنگام فشردن دندان ها بر هم مشاهده کند. از او بخواهید تا در همین حالت، سومین تمرین آرامش تدریجی را انجام دهد. آیا با این تمرین چهره اش تغییر می کند ؟ او را به انجام هر دو فعالیت ( فشردن دندان ها بر هم و کسب آرامش تدریجی ) وادارید تا منظره صورت خود را در جریان هر دو حالت ببیند.
تمرین : تمرین های بالا باید تا زمانی انجام گیرد که کودک ،کاملا از عادت ناپسندش آگاه شود و بتواند در هر زمانی که مرتکب آن عمل شد، چهره خود را مجسم کند.
در کنار کودکتان بنشینید و فهرستی از علت هایی را که براساس آن ضروری است، در اختیار او بگذارید. این فهرست را می توانید از منابع گوناگونی نظیر اثر آینه، پاداش هایی که به کودک وعده می دهید و بخش مهمی را نیز در دندانپزشک، تهیه کنید.
مدت زمان خاصی مانند یک دوره از تعطیلات را که برای چند ین روز متوالی در کنار کودک خود هستید، انتخاب کنید. به کودک بگویید که اگر بتواند برای پانزده دقیقه تا سی دقیقه ( هر چه سن کودک بیشتر باشد زمان بیشتری تعیین کنید.) دندان هایش را بر روی هم نساید، یک علامت دریافت خواهد کرد. در آغاز، می توانید به هر سه یا چهار علامت یک پاداش اختصاص دهید؛ اما به تدریج این رقم را افزایش دهید.
هر گاه کودک را در حال فشردن و ساییدن دندان هایش مشاهده کردید، او را مجبور کنید این تمرین را انجام دهد : برای سه دقیقه با دهان باز و به آرامی تنفس کند. پس از مدتی کودک خودش باید به این تمرین بپردازد. در این صورت، تحسین را فراموش نکنید.
پس از آن که کودک توانایی کنترل خود را در روز به دست آورد، کار را بر روی این عادت در شب، آغاز کنید. کودک را وادارید که هر شب قبل از به خواب رفتن، تمرین های آرام کننده را انجام دهد، و از او بخواهید هر روز صبح بررسی کند که آیا احساس می کند که فک و دندان هایش در شب قبل، تحت فشار بوده اند یا خیر برای زیر نظر داشتن پیشرفت یک جدول طراحی کنید.
.png){kind=icon}
