خدمت محبت آمیز و عاشقانه به کودکان | گهوارک

خدمت محبت آمیز و عاشقانه به کودکان | گهوارک

0 دیدگاه 4 اسفند 1400 چاپ خبر بازدید: 1812
از آنجا که خدمت کردن به کودک سال های سال طول می کشد و انواع اقسام وظایف را شامل می شود. والدین فراموش می کنند که کارهای روزمره و دنیوی ای که انجام می دهند تجلی عشق هستند و اثرات بلند مدت دارند.

 

خدمت محبت آمیز و عاشقانه

خدمت محبت آمیز و عاشقانه

از آنجا که خدمت کردن به کودک سال های سال طول می کشد و انواع اقسام وظایف را شامل می شود. والدین فراموش می کنند که کارهای روزمره و دنیوی ای که انجام می دهند تجلی عشق هستند و اثرات بلند مدت دارند.

گاهی حتی آنها احساس می کنند که بَردۀ خانگی اند نه خدمتگزاران عشق، آنها احساس می کنند همسر، فرزندان، و دیگران به آنها زور می گویند. اما اگر آنها چنین نگرشی داشته باشند از نظر عاطفی روی کودک اثر گذاشته و او احساس خواهد کرد که پدر و مادر با محبتی ندارد.

خدمت عاشقانه، بر خلاف ترسی که بعضی ها دارند، بردگی نیست. بردگی از بیرون تحمیل می شود و با اکراه صورت می گیرد. خدمت عاشقانه با میل و انگیزۀ درونی انجام می شود و هدفش اعطای انرژی خود به دیگران است.

خدمت عاشقانه یک هدیه و موهبت است نه الزام و ضرورت، و آزادانه انجام می شود نه با زور و فشار، وقتی والدین با احساس اکراه و انزجار به فرزندان شان خدمت می کنند ممکن است نیازهای فیزیکی آنها برآورده شود اما رشد عاطفی آنها لطمه خواهد خورد.

از آنجا که خدمات پدر و مادر روزانه است، حتی بهترین پدر و مادرها هم نیز احساس نمی کنند که گاهی توقف کنند و کارشان را مورد بررسی قرار دهند و مطمئن شوند که خدمات آنها پیام عشق را به کودک ارسال می کند.

 

هدف نهایی والدین از خدمت کردن

هدف نهایی خدمت به کودکان است که به آنها کمک کنیم تا به افراد بالغی بدل شوند و از طریق خدمات خود بتوانند به دیگران عشق بورزند. این نه تنها کمک به عزیزان خود را شامل می شود بلکه به معنی خدمت به کسانی نیز هست که به هیچ وجه نمی توانند لطف و خدمت ما را تلافی و به ما بازگردانند. وقتی کودکان با سر مشق والدینی زندگی می کنند که هم به اعضای خانواده و هم به افراد خارج از خانه خدمت می کنند، آنها نی خدمت کردن را خواهند آموخت.

در انجیل آمده است که خدمت ایثارگرانه یکی از راه های خشنود کردن خداوند است. حضرت مسیح هنگام صرف شام در خانۀ یکی از رهبران مذهبی برجسته خطاب به میزبان اظهار داشت :

" هرگاه ناهار یا شام صرف می کنید دوستان و برادران و خویشاوندان یا همسایگان ثروتمند خود را دعوت نکنید، زیرا آنها نیز ممکن است شما را دعوت کنند و کارتان تلافی شود. هرگاه میهمانی ای برگزار می کنید فقراء، زمینگیران، از پا افتادگان، و نابینایان را دعوت کنید تا تبرک بیابید... "

چه واژه های قدرتمندی! این همان چیزی است که ما برای فرزندان مان می خواهیم – این که بتوانند با شفقت و عشق حقیقی خدمت کنند. اما کودکان ما ناپخته اند. آنها طبیعتاً خودمحورند و نمی توان از آنان انتظار داشت که با فداکاری و ایثار به دیگران خدمت کنند. آنها می خواهند برای رفتار خوبشان پاداش بگیرند. زمانی طولانی طول می کشد تا آنها بتوانند با خدمت بی چشمداشت عشق بورزند.