عفونت سیتومگاو ویروس

 سیتومگالو ویروس یک نوع ویروس از خانواده ویروس هرپس است که افراد را در تمام سنین می تواند آلوده نماید ولی آلودگی به این ویروس اغلب در دوران کودکی و نوجوانی ایجاد می شود.

این عفونت ها اغلب بدون علامت هستند ولی در جنین و افراد مبتلا به نقص ایمنی این ویروس می تواند مشکلات قابل توجهی را ایجاد کند.

راه های انتقال سیتومگالو ویروس

انتقال از طریق مادر به نوزاد: اغلب هنگام عبور از کانال زایمان یا در طی دوران شیردهی از مادر به نوزاد منتقل می شود. نوزادانی که مادرشان قبل از بارداری به این ویروس مبتلا شده اند بدون علامت و سالم خواهند بود.

 نوزادانی که حین یا بعد از تولد به ویروس آلوده شوند در معرض خطر عوارض جسمی یا مغزی ناشی از عفونت مادرزادی قرار نمی گیرند.

انتقال از طریق تماس فردی: ویروس در بزاق، ادرار، خون، مدفوع، اشک چشم، شیر مادر، مایع منی و ترشحات دهانه رحم فرد آلوده وجود دارد و افراد از طریق بوسیدن، تماس جنسی، استفاده از ظروف مشترک یا در کودکان با به دهان بردن اسباب بازی های آلوده به ویروس آلوده می شوند.

انتقال از طریق مادر به جنین: این ویروس می تواند از مادر به جنین به دلیل عفونت اولیه یا ثانویه مادر منتقل شود. هنگامی که جنین قبل از تولد دچار عفونت می شود. تقریباً در 90% موارد، نوزادان مبتلا به عفونت مادرزادی بدون علامت به دنیا می آیند ولی در 10% از موارد اختلالاتی را نشان می دهند.

از طریق انتقال خون یا پیوند عضو: این ویروس از طریق اهداکننده آلوده به گیرندگان عضو، بافت، مغز استخوان یا خون منتقل می شود.

علائم و نشانه های سیتومگالو ویروس مادرزادی عبارتند از:

کوچکی اندازه سر (میکروسفالی)

کاهش رشد درون رحمی

 نقاط قرمز رنگ ریز و کوچک روی پوست (پتشی)

بزرگی کبد و طحال

 زردی

 تغییرات فاکتورهای خونی (کم خونی، کاهش پلاکت ها)

مشکلات ریوی (پنومونی)

تشنج

 شلی یا سفتی عضلات

 رسوب کلسیم در مغز

 کاهش بینایی یا شنوایی

وقتی مادر در حین حاملگی برای اولین بار به این ویروس مبتلا می شود اثرات آن بر جنین حائز اهمیت است.

در حالیکه عفونت ثانویه مادر تاثیر چندانی بر جنین ندارد و فقط در کمتر از 1% موارد عفونت ثانویه، نوزاد دچار مشکلات ناشی از عفونت می شود.

هر زنی که در سنین باروری قرار دارد باید از نظر سابقه ابتلا به این ویروس بررسی شود، بهتر است قبل از حاملگی با پزشک خود به منظور آزمایش خون و کنترل سطوح آنتی بادی علیه این ویروس مشورت نماید.

این ویروس در بین کودکان نوپا و مهدکودکی شایع است و اغلب در میان افراد خانواده یا بچه های یک مهدکودک گسترش می یابد.

برای پیشگیری از انتقال این ویروس در تماس با بیماران عفونی باید به توصیه های زیر توجه کرد. 

بعد از تعویض کهنه مرطوب یا تماس با بزاق کودکان دست ها را با آب و صابون بشویید

از بوسیدن لب ها و گونه های کودکان زیر 6 سال خودداری کنید ولی می توانید آنان را در آغوش بگیرید یا پیشانیشان را ببوسید.

از آنجایی که کودکان اغلب اسباب بازی ها را به دهان می برند برای ضد عفونی کردن آن ها از محلول وایتکس رقیق شده در آب یا آب و صابون استفاده نمایید.

کارکنان مهدکودکان بهتر است هنگام تعویض کهنه اطفال از دستکش استفاده کنند.

از ظروف غذاخوری، غذاهای نیم خورده یا لوازم بهداشتی مشترک استفاده نکنید.