والدین موفق = شنوندگان خوبی برای کودک

 بسیاری از والدین ، با وجود انرژی و وقت زیادی که برای فرزندان خود صرف می کنند، از نحوة عملکرد آنها راضی نیستند و به دلیل اینکه از نظر خود تلاش کافی در جهت پرورش فرزندانشان کرده‌اند،برخي اوقات کودک خود و گاهی نیز جامعه را مسئول ميدانند. آنها براين باورند که در تربیت فرزندان خود كوتاهي نكرده و حتی با فرزندان خود رابطه عاطفی خوبی نیز دارند و اصلاً درک نمیکنند که چرا آنها به نصایح آنها گوش نداده و تغییر چندانی در رفتار و کردار آنها صورت نمیگیرد. امروزه روان شناسان به این نتیجه دست یافته اند که این پدر و مادرها ، رابطه ای یک طرفه با فرزندان خود دارند . آنها تمام وقت و توان خود را برای بهتر شدن بچه هایشان به کار می گیرند ولی به دلیل بی توجهی به بازخوردهای این رابطه ، بازهم به کار خود ادامه می دهند بی آنکه براساس نیاز و توانمندی های فرزندان خود ، مرحلة بعدی رابطه را تعریف نمایند. پدر و مادر موفق، شنوندگانی خوب نیز می باشند. آنها به حرفهای فرزند خود گوش می دهند و از طریق آن ها به به افکار و احساسات و حتی نیازمندیهای او پی می برند و در نتیجه بهتر می توانند به تربیت او بپردازند. كودكان دوست دارند که والدینشان به حرفهای آنها خوب گوش دهند و همین امر نیز کمک می کند تا آنها تمایل بیشتری به عمل کردن به حرفهای والدین خود داشته باشند.

 نكاتي درمورد تبديل شدن به يك شنونده خوب:

• والدین باید تلاش کنند تا با تمام وجود به حرفهای فرزند خود گوش دهند. البته یکی از اصلی ترین گلایه های پدران و مادران، حرف زدن بيش از حد فرزندانشان است. بهترین کار این است که از سنین چهار، پنج سالگی به بعد که بچه ها توان تجزیه و تحلیل حرفهای والدین را می یابند، برای گوش کردن به حرفهای آنها زمانی را تعیین کنید و در آن زمان با تمام وجود دقت خود را به کودکتان اختصاص دهید. متأسفانه بسیاری از والدین با اینکه زمان را به فرزند خود اختصاص می دهند ولی مدام وسط حرف او را وقفه می اندازند و به نصیحت کردن او می پردازند كه این کار علاوه بر اینکه اعتماد به نفس کودکتان را از بین می برد، حس ناخوشایندی را نیز به او منتقل می کند و در نتیجه این نوع برخورد، نه تنها رابطه والدین با فرزند بهبود نمی یابد بلکه حس سرخوردگی و خشم و عدم اطمینان نیز در کودک بروز می کند.

• در هنگام حرف زدن با فرزندتان به او نگاه کنید.  بسیاری از والدین به ظاهر به حرفهای فرزند خود گوش می دهند در حالیکه حواسشان جای دیگری است. این کار کودک را عصبی و پیام بی اهمیت بودن را به او ميرساند. بهترین کار در این زمینه این است که در طول صحبت، تماس چشمی خود را با او حفظ کنید. توصیه روان شناسان براين است که در صورت تمایل کودک، دستان او را نیز در دست خود بگیرید تا حس نزدیکی و توجه به فرزند بیشتر منتقل گردد.

• در پاسخ به سوالات فرزندتان جوابهایی را به او دهید که فضای ادامه صحبت را نیزحفظ کند. و از پاسخ های طعنه آمیز یا نصیحت گونه كه باعث عصبانيت كودک ميشود اجتناب كنيد. اگر خواهان تغییر مثبت در فرزندتان هستید، مراقب انتخاب کلمات و نحوة بیان آنها باشيد و یادتان باشد شما در باطن، از صمیم قلب به دنبال بهبود رابطه یا کمک به فرزندتان هستید ولی انتخاب و بکارگیری اشتباه کلمات، شما را از مسیر اصلی تان دور می کند.

• به حرفهایی بی اهمیت فرزندتان نیز گوش دهید. بسیاری از والدین فکر می کنند که اگر زمانی را به گفتگو با فرزند خود اختصاص می دهند، حتماً باید در مورد مسائل بسیار مهم صحبت کنند و حرف زدن در مورد مسائل دیگر را بی ثمر می دانند. امّا فرزندان ما حداقل دو، سه دهه از ما کوچکتر هستند و دغدغه های ذهنی آنها با ما بسیار متفاوت است و شاید حرفهای بی اهمیتی که آنها می زنند، بخشی از ذهنشان را درگیر کرده باشد به گونه ای که فرصت اندیشیدن به مسائل مهمی که ما فکر می کنیم را نداشته باشند. به طور کلی شرط اول خوب گوش دادن است.