اگر چه اغلب کودکان بزرگ تر بدون نیاز به نظارت خاصی می خوابند ولی باز هم خواباندن چند خردسال اَمر آسانی نخواهد بود. اگر چند فرزند دارید و با مشکل خواباندن آنان روبه رو هستید، بهتر است ساعت خواب بچه ها را از هم جدا کنید. به نحوی که ابتدا کودکان کوچک تر و اندکی بعد بزرگترها بخوابند، در صورت امکان مسئولیت خواباندن بچه ها را با همسرتان تقسیم کنید به شکلی که هر کدام خواباندن یکی از آنان را به عهده بگیرید.
عادت دادن کودکان به خواب بموقع، نیازمند توجه مخصوص شما و همسرتان به آنهاست. پس با جدا کردن و تفکیک زمان خواب بچه ها از همدیگر، به آنان این فرصت را بدهید تا دقایقی را با شما بگذارند، گاهی جدا کردن وقت خواب بچه ها با زمان استحمام آنها تداخل پیدا می کند در این موارد از کودک بزرگتر کمک بگیرید و کارهایی را که توان انجامشان را دارد به عهده اش بگذارید. این موضوع علاوه بر افزایش حس اعتماد به نفس کودک بزرگتر باعث همکاری او با شما برای خواب می گردد.
تا حد امکان از به هم خوردن روال معینی که با هزاران زحمت برقرار شده است جلوگیری کنید. در عین حال اجازه دهید؛ بچه ها شبهای تعطیلی اندکی ( فقط اندکی ) بیشتر بیدار بمانند، به شرط آنکه مطمئن باشید، فردا شب بدون دردسر و به موقع می خوابند. با فرزندتان برای تماشای برنامه تلویزیونی خاصی جر و بحث نکنید، زیرا این کار به هیچ وجه صحیح نیست.
در صورت امکان، برنامه مورد نظر را ضبط کنید تا صبح آن برنامه را تماشا کند. عوامل موثر بر ایجاد اختلال در برنامه های روزمره زندگی و روال تعیین شده گاهی قابل پیش بینی، پیشگیری و گاهی نیز اجتناب ناپذیرند. دندان درآوردن، درد یا بیماری، هر گونه روالی را بر هم می زند اما به محض اینکه اوضاع بحرانی به پایان رسید، به سرعت روال قبلی را برقرار کنید و اجازه ندهید، این وقفه سبب تضعیف قوانین گردد.
کودکان به تختخواب و محیط اطراف خود عادت می کنند چون برای آنان احساس امنیت را به ارمغان می آورد. از این رو زمانی که در خانه خود نیستید، خوابیدن برای بچه ها دشوار می شود بنابراین از وسایلی که یادآور خانه هستند مانند عروسک، بالش یا پتو، برای سهولت در خوابیدن آنان، کمک بگیرید و به محض آنکه به خانه بازگشتید، روال قبلی را برقرار کنید تا دچار دردسر نشوید.
اگر هر شب - در زمان خواب - کنار کودک حضور داشته باشید و بعد از به خواب رفتنش او را ترک کنید، خوابیدن و جدایی از شما، برایش به یک معناست و تحمل این جدایی برایش بسیار دشوار می شود، بنابراین باید وقت گرانبهای خود را به او اختصاص داده و در کنارش بنشینید تا به خواب برود. اگر هنگامی که بچه ها کوچک ترند، برای راحتی آنان هنگام خواب در کنارشان بمانید، به محض اینکه بزرگ تر شوند، از این موضوع برای کنترل و تسلط بر شما استفاده خواهند کرد.
کودکان یاد می گیرند که زمان جدایی از شما را هنگام خواب بیشتر و بیشتر به تعویق بیندازند. آگاه باشید؛ حتی بچه هایی که تا به امروز هیچ وقت بدون حضور پدر و مادر نخوابیده اند، می توانند یاد بگیرند که به تنهایی بخوابند.
در این روش شما بتدریج وابستگی کودک به دیگران را برای خوابیدن، کاهش می دهید تا یاد بگیرد خودش به تنهایی بخوابد. پس از آنکه بچه را در رختخوابش قرار دادید، او را در آغوش بگیرید، ببوسید، به او بگویید که وقت خواب است و بعد نزدیک تخت، روی زمین قرار بگیرید ولی به هیچ وجه با او به رختخواب نروید یا لب تخت ننشینید.
صورت خود را به سمت کودک نگیرید، زیرا اگر به چشم های شما نگاه کند صحبت را آغاز خواهد کرد. به او یادآور شوید که زمان خواب است بنابراین باید چشم هایش را ببندد. از خاموش بودن چراغ ها و باز بودن در اتاق خواب کودک مطمئن شوید. در سکوت بنشینید، طوری که صورتتان به طرف او نباشد و منتظر بمانید تا خوابش ببرد.
اگر خواست با شما صحبت کند، فقط بگویید بخواب!» هر شب همین کار را تکرار نمایید ولی کمی دورتر از تخت بنشینید تا آنکه به بیرون اتاق و پشت در باز، برسید. کودک مدتی پس از تکرار عمل نشستن شما پشت در باز اتاق خواب، فرا می گیرد که تنهایی بخوابد. برای جا انداختن این موضوع باید اندکی زمان مصرف کنید اما بدین ترتیب عادت زیان باری را که ممکن است سال ها ادامه پیدا کند تغییر داده اید.
الگوی خواب طبیعی در تمام کودکان و بزرگسالان به این شکل است که در خلال خواب شبانه - هر چند ساعت یک بار - لحظاتی را در بیداری می گذرانند و دوباره به خواب می روند، اما اگر این لحظات تبدیل به بیداری کامل و فرد دچار بی خوابی شد، این مسئله به هیچ وجه طبیعی نیست.
شما هم به طور حتم چنین تجربه هایی را داشته اید که نیمه شب وقتی در رختخواب هستید، قسط عقب افتاده یا کار نیمه تمامی، ذهنتان را اشغال کرده و یا نیمه شب با صدای همسایه های بی مبالات یا مهمانی های شبانه بیدار شده و از شدت سر و صدا خوابتان نبرده باشد.
گاهی نگرانی ها، ترس ها، کابوس، درد و بیماری نیز خواب را از چشمان شما می ربایند. همین دلایل نیز باعث بیدار شدن های شبانه کودک می شوند. اما اگر مدت هاست که نیمه های شب بیدار می شود و گریه می کند، به شکلی که باید او را از رختخوابش بیرون بیاورید، باید این وضعیت را تغییر دهید. اگر پس از بیدار شدن های شبانه فرزندتان، به او خوراکی بدهید یا با او بازی کنید، عادت ناپسند و بدی را تقویت کرده اید.
.png){kind=icon}
