آزمایش‌های رشد شناختی نوزادان روش‌های متنوعی هستند که به والدین، مربیان و پژوهشگران کمک می‌کنند تا درک بهتری از توسعه شناختی نوزادان داشته باشند. این آزمایش‌ها معمولاً به ارزیابی توانایی‌های حل مسئله، حافظه، توجه، فهم زبان و توانایی‌های پردازشی نوزادان می‌پردازند. در ادامه به برخی از آزمایش‌های شناختی که معمولاً برای نوزادان انجام می‌شود، اشاره می‌کنیم:

۱. آزمایش نگاه ثابت (Preferential Looking)

این آزمایش بر اساس این فرض است که نوزادان بیشتر به اشیاء یا تصاویر جدید و جالب نگاه می‌کنند. در این آزمایش، دو تصویر مختلف به نوزاد نشان داده می‌شود و محققان مدت زمانی را که نوزاد به هر تصویر نگاه می‌کند، اندازه‌گیری می‌کنند. این مدت زمان می‌تواند نشان‌دهنده ترجیح یا علاقه نوزاد باشد.

۲. آزمایش ثبات شیء (Object Permanence)

این آزمایش برای سنجش درک نوزاد از دوام و پایداری اشیاء در زمانی که دیده نمی‌شوند، استفاده می‌شود. محققان یک شیء را نشان می‌دهند و سپس آن را پنهان می‌کنند تا ببینند آیا نوزاد تلاش می‌کند تا شیء پنهان شده را پیدا کند، که این نشان‌دهنده درک نوزاد از این است که اشیاء حتی وقتی دیده نمی‌شوند، همچنان وجود دارند.

۳. آزمایش‌های توجه تقسیم‌شده (Divided Attention)

این آزمایش‌ها برای ارزیابی توانایی نوزادان در توجه همزمان به چندین محرک استفاده می‌شود. محققان ممکن است چندین محرک بصری یا شنیداری را به طور همزمان ارائه دهند و ببینند نوزاد چگونه بین آن‌ها توجه خود را تقسیم می‌کند.

۴. آزمایش پاسخ‌گویی به نام (Response to Name)

این آزمایش برای ارزیابی توانایی نوزاد در شناسایی و پاسخ‌گویی به نام خود است. وقتی نام نوزاد صدا زده می‌شود، محققان مشاهده می‌کنند که آیا نوزاد به سمت منبع صدا برمی‌گردد، که نشان‌دهنده درک نوزاد از هویت خود است.

۵. آزمایش حافظه کاری (Working Memory)

این آزمایش برای سنجش توانایی نوزاد در نگهداری و پردازش اطلاعات در حافظه کوتاه‌مدت است. محققان ممکن است یک سری از اشیاء یا تصاویر را نشان دهند و سپس نوزاد را از نظر توانایی به خاطر سپردن و تشخیص دوباره آن‌ها ارزیابی کنند.

این آزمایش‌ها ابزارهای مهمی برای فهم بهتر توسعه شناختی نوزادان هستند و می‌توانند به والدین و مراقبین کمک کنند تا از پیشرفت‌های طبیعی و سالم در کودکان خود اطمینان حاصل کنند.